метка ж.
метка несв.

метка (ж.)

Тогаш нешто ме тера да го свртам погледот надесно и, пак него го гледам, облечен во костум, со кравата, со измазнета коса, ме поздравува, малку расеано, пред излегување, додека лево, зад стаклената врата, сѐ уште се метка сенката од оној што дотогаш се обидуваше да се облече!
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)