метне св.

метне (св.)

Се метна на деда си Богдана. Висок, плеќест, крачест, исправен како пушка, што се вели зборот.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ама затоа е јадро. На кого ли е метнато, боже...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Па стана, ги подвитка ногавиците до над колена, ги метна патиките во ретката трева меѓу камењата, и одејќи кон водата ги заврати ракавите до над лактовите.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Уште им се гледаа главите, кога од шумата излезе манастирскиот измеќар и дојде пред игуманијата со ловџиската пушка и со еден зајак метнат преку рамо.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Само да не се метне на нејзе во умот“ - знаеја често да прошепотат постарите.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Се метнала на татко ѝ, - одврати Младен.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)