меџидија (ж.)
ИЛИЈА: По некоја дакика така носи пет пари скршени да свршуваат поголема работа отколку една бела меџидија подоцна.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
— Дедот Бале си зеде слобода да бара појадок од домаќинот оти Ило му тапоса половина лира а на невестата Менка бела меџудија, та ред е сега да ги нагости и тоа тој што сака — качамак и сланина.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
На дедот Ристета му даде половина, се сторија една и пол. На снаа му — бела меџудија. Стана лира и три череци.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Заправо, секаде каде што Турците сакаа Јован гледаше за себе да си направи разонода и да земе по некоја и друга бела меџудија; „за да ѝ купи на „посестримата“ локум, чешел, огледало, та дури негде такцуам и в'нени шамии".
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
На анџијата му светнаа очите, се разбуди: во раката на Пандета заискрија бели меџидии.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
— Не може чорбаџи— пламна Толе внатре во тунелот, — ние пазариме по бела меџидиа и така ќе ни го платиш.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Еден кубен метар тунел — бела меџудија — чист отвор.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
- И пак, со сета сила и со сето сребро и злато, од меџидии до лири, не можеле да ја победат судбината.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
