мрзлив (прид.)
Главниот удар се пренесе сега долу, на реката, која што требаше да се разбуди од вечната дремка и нејзините застојани води, што сега мрзливо се влечеа под жарот на летниот ден, кога ќе паднат првите есенски дождови, да заструјат по новото корито ...
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Реката мрзливо ползеше крај колибите. Таа непрекинато се влечеше и се провираше низ камењата, коишто одвај се белееја и ѕиркаа во темната ноќ.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Како сте? Се радувам јас. - Ако го барате мажот ми, отидете утре во канцеларијата, тој таму прима - се одѕва таа мрзливо и гледам се готви да ја затвори вратата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Посака и тој да има во својот стан такво легло, но бидејќи беше мрзлив не можеше сам да си изгради.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Мачорот Сурко беше дебел, глупав мачор, вистинско чедо на својот мрзлив сој.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Ќе каснеше три-четири залаци и ќе пиеше долго и мрзливо вода и потоа легнуваше на грб.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
- Ама тој е мрзлив! Тој цело лето свири, а не работи! - рече една стара, итра мравка.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Во секојдневните претпладневни звуци што го огласуваат животот во планината: црцорот на штурците и скакулците, брмчењето на пчелите и мувите, повременото шепотење на кориите низ кои мрзеливо се провлекуваше утринското свежо ветре, ѕвонежот на невидливите стада, - Бојан насети и брчење на автомобил.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
И мравките, ене ги го изнесле својот одвишок од храна да го потсушат на благото сонце да не им се расипе од зимошната влага, а мрзливиот штурчо дебне отстрана да може да крадне некое и друго зрнце, оти прегладнел за овие три четири месеци лежење под снегот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Дури тогаш одвнатре се слушна мрзлив глас.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Некои грчат, ги катат забите и ко со прачки удираат со опашките на земјата, некои само мрзливо прилајуваат, ама и во лаењето се чудат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ги поткреваат мрзливо главите, како да сакаат да видат од кај студи.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И, клепаме мрзливо со очите, подуени небаре кај риба, кај жаба.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мрзлив неранимајко! Тој го искушуваше трпението на персоналот.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
И никако не можев да се вратам назад во сопствената кожа иако убаво ја гледав како стои збрчкана тука во автобусот на само еден мрзлив дофат на раката.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Народот е мрзлив, нечист, целосно недоверлив и природно нечесен.“
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“
од Тодор Чепреганов
(2001)
Го трие по косата, пената му се спушта по лицето и го чеша, тој сепак гледа во нејзините мрзливи, сочни усни како му се наближуваат, за да бидат заменети со влажните кадри, со кои се поигрува, наизменично издвојувајќи ги, наизменично привлекувајќи ја целата глава.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Зборуваше… Зборуваше…а во неговите зборови ниту траг од сочувство поткрепено од надеж… или барем некоја ситница што ќе потсети на оној низок лет на ластовицата над калдрмата по долгата суша, во оние пресудни мигови на очекување на дождот кој ќе ги подигне од загрејаната почва замелушавените мрзливи инсекти.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Пак со мрзлив чекор келнерот се довлечка до нашата маса, но откако ја прими порачката побрза до шанкот и им однесе на шлеперските возачи препотено шише вино.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Отишол мрзливиот човек в лозје да го одгрибат.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
