набргу (прил.)
На овој универзитет Хегел ја започнал својата филозофска дејност, во почетокот под големо Шелингово влијание, но набргу сосема се осамостојува и со текот на годините го развива и го употполнува својот филозофски систем.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Газеа по полегната трева едно време, но набргу земјата стана наеднаш влажна.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Скршнувајќи од друмот, колата набргу навлезе и се скри во честа коштанова шума.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Седеше и се грееше, но набргу од топлината му се приспа.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Набргу тој изгорува а дрвата не се запалени.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Набргу и тоа се помати и тој потона во тежок сон.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
VIII. Со прозорецот беше набргу готов.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Но времето си поминува премногу брзо, кутренцињата растеа и набргу станаа големи кучиња.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Но набргу, како одговор на тоа негово тешење, пак по неговата дира, зеде да се прибира кон неговото стебло, со едно сосема бесшумно довлечкување на свитканите нозе, познатата прилика на упорниот мршар.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Во книжарницата набргу некој влезе и се слушна важен женски глас: „Моето девојче е прваче. Ве молам, дајте ми една тетратка со широки и тесни линии и еден молив број два.“
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Набргу тој успеа толку да се оддалечи од оние двајца, што веќе престанаа да му пречат и жарчињата од нивните цигари.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Набргу детето ќе испливаше на брегот, слепено со грбот на својот коњ, па, не обѕирајќи се на извиците на престрашените мајки и нивните возбудени и восхитени деца, ќе одгалопираше угоре, преку маслиновата гора.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
И, како по правило, на стотина метри од главната плажа, детето ќе го свртеше својот коњ во морето и набргу меѓу брановите ќе можеа да се видат само две глави: црната на детето и белата на неговиот коњ.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Набргу по овие чудесии се разнесоа викови на дотогаш мирните граѓани: - Злато! Злато! Луѓе, злато!
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
14. Набргу пусто ќе е сѐ и некој далечен ќе се насели мир од пештерите, од небото каде што зајде сѐ и од летото обоено со билје изгорено.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Набргу остана само средишниот, тркалезен дел, сиот исплетен со ситни боцки.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Но една немила случка што дојде набргу во истиот ден и го растажи Бојана, истовремено му дојде и како помош и како олсенување.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Руенот процутел, дедо! - Заесенува, синко - одговори со тиха тага старецот. - Набргу и ти ќе ме напуштиш.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Гласот набргу дојде и до ушите на Профим: в земја ќе ја спотераше Царјанка, ќе ја заколеше.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Но набргу ете ти несреќа: ненадејно се сруши еден ѕид од куќата и го потфати Ѓеро; го извлековме здробен од камењата: го исплакавме и побаравме оштета од фирмата; фирмата не сакаше да чуе.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
