наглув (прид.)
И в село се чу пукањето, ама војно време, си отрпнат, наглув.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Земјак сум ти - гласно рече човекот штом се досети дека дедото е наглув.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Уште како дете прележа воспаление на мозокот, остана наглув и со маана во говорот.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Томе Манев. Ене, сега се прави наглув божем од топовите во борбите оглувел.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
