натекува (несв.)
Лежеше со набрекнати жили и беше нем; усните безгласно му мрдаа и натекуваа како под нив да играа глувчиња.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Пијам и некои апчиња, ама млекото си иде, дотекува, натекува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
