нишан (м.)

И за нишан да ѝ отсечеш руките, да ги донесеш.“
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
„Кој знае, бре синко, според нишаниве што ни ги кажуваш, вистина како да си бил штрк“, му рекол татко му.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Изутрина, кога татко излегуваше за на дуќан, мајка му рече: „Денес, Јордане, порано дома врати се, зашто ќе дојдат нишан да разменат.“
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
На десната нога, лудо, Голем нишан има! Ов, аман, аман!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Голем нишан има, лудо, — Собуј ми скорен, Јано, Од деснава нога. Ов, аман, аман!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Ќе ми донесиш нишан од обата. Од Доста од котата, од Илка од некое алишче, некое парталче.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се најдов во небрана — изненадена сум невела — не чини неј — нив непара — не толку нетоп — невестински украс од тенеќија кој ја заменува короната ниа — оние нии — нив нуна — кума (делхинутив — кумица) нишан — знак нишка — нит, нитка на платно нишчелки — направа на разбој за ткаење ној— оној ногашчка — наплеток од косата обрецнам — врекнам, нависоко ќе проговорам обрус — долга везана крпа со реси од која се прави чалма на главата одер — врста кревет на столни ногари закопани в земји на кој се чуваат алиштата и покровите во визбата одвраќам вода — басна на вода за да се мени положбата во која се најдува озастра — утринава онбашија — турски војник десетар — каплар опурчак — искинат опинок кој веќе не се носи оралиште — место каде се игра оро ораџика — жена што игра оро орјатка — погрден збор за жена со која друга жена е скарана орман — густа гора оужје — накит олепела — лесна клетва осмак — мера за жито 50 оки отпуст — поповска песна пред свршетокот на извесна. служба павти — женски накит од сребро и бакар пагурче — сад за ракија пазамарка — џеб на селска кошула пајвани — ортомчиња со кои му се врзуваат нозете на коњ да оди раван — ситно парка — што ѝ е, што ѝ пречи да направи нешто паскурник — шара за шарање поскури пачавриче — книжулче, може и крпче од ткаенина пашит — без самар коњ, маска, магаре пералник — котел во кој се топли вода за перење песјачка — погрден збор за жена со која друга жена е карана петле — во онаа см. наполеон — пара златна француска со петле на неа петравил — епитрахил петреви гаѓи — горско цвеќе пинок — опинок плак — старец плетва — трева во сеидбата поврзало — врвца на торба или вреќа, како и на огламник на добиток подвеска — дел од селска облека.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Колку за нишан, нека прате колку му душа кабули.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Не давај му да дојде близу до туѓинските нишани, нека се крие зад камењата и нека не трча во устата на ѓаволот.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Се разбира, на такво полжавче, дете речиси, човек не погледнува низ нишанот на пушката.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Да ѝ каже ли дека болката под третото ребро ја почувствува сега првпат со својата свест и дека сега знае: таа почнала порано, пред да го бараат низ нишан, порано од денот на гревот забременет со безброј нови гревови, секој со сета боја и свој звук.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Таму тој веќе ѝ имаше пратено нишан на стројничката Мискарица.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Секој си зеде на нишан по еден и - чекаше. Градите се напинаа до распукнување. Не може веќе да се издржи...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Но секогаш оставале по некаков нишан на местото каде што ги закопувале богатствата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Имајте го Младичот постојано на нишан и ако ви се види макар што сомнително удрете со сите куршуми во него, макар и не го убиле Ѓорчета.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
За сето тоа време го местеше предниот нишан кон онаа вршка на сртот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ги гледаше како застануваат. Првите дивокози го одминаа неговиот преден нишан.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сивата плаховита прилика веќе мируваше на предниот нишан од неговата пушка.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Веќе неколку години заедно се влечеме по клупите, кои, господ да ги поживи, сѐ уште траат и ни дозволуваат да ги шаркаме и јаваме и да ги разместуваме и влечеме: зиме поблиску до печката, а лете поблизу до прозорците; палавиме и беснееме низ дворот, пред ѕвончето и по него, па дознавме дека главите без наше заземање и неусетно, од година на година, сѐ повеќе одбегнуваат и вишеат нагоре, зголемувајќи го притоа сѐ повеќе и растојанието од носот до прстите од нозете, а тоа најдобро се забележува пред почетокот на секоја учебна година, кога рецките на вратата од училиштето се слизнуваат сѐ подолу, бегајќи од нишанот на нашите очи.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
„Сега!“ реши Бојан, па го запре здивот, ја фати најблиската ѕверка на нишан и храбро го повлече чкрапалото.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Повеќе