обвие (св.)
Вистина, таа дијалектика кај него е обвиена со мистицизам, но со отфрлањето негово и со нејзиното конкретизирање врз појавите од објективната реалност, се доаѓа до нејзиното вистинско и објективно важење во природата и општеството.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Ι Со лажна убавина ги обвива предметите и им дава облик на вистинско збивање.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Секавично почна да прска сѐ околу него, да испарува, да го обвива во сиви крпи магла.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Густ, бел чад ја обви неговата глава...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ќе успее ли неговото благородно срце да ја надвие подлоста, која како голем и страшен полип ги обвива и стега со своите безбројни пипала. Или...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
И така отидов од градината и камен тежок врз вратничето кладов и трње на појасот ѝ обвив.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Сѐ е заобиколено во ѕидиштата, сѐ е обвиено во патина.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Сепак, уште со првите зорнини на самракот, кога од зад Усекот и од кај Алилово се зададоа воларите, тие беа деца и нив никој не можеше да ги исмева за стравот од Турците, со нив и по нив, обвиени во думани од прав што ја креваа говедата, почнаа да се враќаат една по една и тајфите од полето.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Само за миг, обликот ми заличува на заробен човек, обвиен со мека но непропустлива чаура, како инсект фатен во плунката на паукот.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Богати и сироти. I група - госпоѓи обвиени со крзно, ќерки што весело чрчорат.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Подарениот појас под неговата бедна гуња се обвиваше избледен, по боја сличен на иловицата од урнатината.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
На накривеното куќиште била заглавена над вратата икона од оревово дрво: безимен светец со чудесно лице на млад левент во пламена облека и со пламено копје во пребелите раце јава градест и гривест коњ и убива ламја со густ тутунски чад во ноздрите, боде многузаба исклештеност со грбник на костреш, а во далечина, под замагленото лилаво и алово небо, пукаат планини на чии преслапи зарѓуваат капки сонце - тече црна крв меѓу премазни камења, опашот на чудовиштето со последен бес се обвива околу младите нозе на белецот, земјата испукала од морничавост, во пукнатините повеќе се насетуваат отколку што се гледаат змии и гуштери.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Запците на чешелот се претвора во мали ѓаволи, омекнуваа и се обвиваа околу дојките како палави, змијолики фалуси.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Понекогаш, ја заклучуваше во најмената соба над кафеаната „Боеми“ и ја оставаше да го чека, кога, околу полноќ, ќе се втурнеше смрдејќи на алкохол и цигари, хистерично се обвиваше околу него, го љубеше очајнички, збивташе како повреден пес.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Како змија ја обви жицата помеѓу прстите и ја скина.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Душкаше. Ги креваше капаците од сите чинии и допушташе пареата да му го обвива лицето со својот мирис.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Многу е тешко да се направи лик на виновник обвиен со таинственост.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Секогаш очите те посматраат, а звукот те обвива.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Кога рацете се обвија околу него, се стресе, зашто не ни слушна дека некој ја тргнал пластичната завеса.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Црквата, иако со безброј свеќи по шанданите и со гроздови сијалици спуштени од кубето надолу со блескотна светлост во нив, како да беше обвиена со самрак, веројатно поради чадот од свеќите и темјанот.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
