огниште (ср.)
БОЖАНА: (Внесува од мудбакот газено ламбиче без стакло и го клава на огништето.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Си дошол огништето да ми го растуриш!...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Во аголот огниште, над огнот обесен котел.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
КАТА: (влегува со чинија туршија пиперки и го става на огништето.)
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
КАТА: (носи филџани и ги става на огништето пред Мара). Еве ти и филџани.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
МИТРЕ: (пие од пагурчето и му го подава, преку огништето, на Котета). Земи, Коте, напи се. Ние забораваме.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Подот е послан со килим, а покрај огништето има и кожа.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Во дното од собата два прозорци со завеси, меѓу нив огледало украсено со свилена шамија; лево огниште, а горе наоколу завеса, а десно е подреден чеизот од невестата: ковчег со над него поредени килим, постела, јорган и најзгоре перници.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
По тоа Антица ги остава стомните на огништето. Жените го разгледуваат чеизот).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Ко што се бура надига, чајките кога прелетат, така се млади надигат за свое свето огниште.
„Робии“
од Венко Марковски
(1942)
Сите се како часовник, за сон им време не стига, одат по стари огништа, дума по дума собират, седат на селски трапези, песна по песна бележат, сите се бујни, пргави, се млади, сѐ Македонци...
„Робии“
од Венко Марковски
(1942)
Во 1946 година излегува од печат првата негова детска збирка песни „Македонче“, во 1947 година поголемата приказна во стихови за деца обработена по народен мотив „Мице“, во 1948 година „Школско ѕвонче“ и „Во полската куќичка“ и во 1949 година излегува од печат книгата песни за деца „Крај огниште“.
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Доста полека полека се спушти на неа, го прибра коритцето под глава, се понамести и ги фрли очите под огниште, од каде што идеше слабиот глас од новиот човек.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Доста се позадржа со децата. Ја крена тавата, ги смете и нивните ронки, и кога Илко ги истури дрвата под огништето, му рече: — Ајде сега да одиш да го ватиш црниот петел шо сака сестрица Митра да го коле.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ем ламба, ем одајче — без огниште, — ем постелата некако на градска мириса. Море, не само што мириса, ами сосем е по градски.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
А дедо Бошко седеше до огништето спроти Лумана сиот занемен од страв да не се случи најлошото.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Бошковица, офкајќи од староста, се ведна над огништето да ја врши работата.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Брзо излази до татка си, којшто малку потаму, исто така вчудоневидено беше загледан кон огништето.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Кога ќе удри мразот, седат околу огништето, го слушаат завивањето на дивиот ветар и пророкуваат - по лутата зима иде плодна година.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Легни си крај огништето и сонувај ангелчиња. Ѓумето не е за тебе...
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
