опера (ж.)
Тој е можеби исто толку познат, колку што е познат и прочуениот бербер од операта „Севилскиот бербер“, но за жал, овој Фигаро нема никакава врска со берберскиот занает.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Овој мотив на композиторот Сметана му послужил како сиже за операта „Далиборка“.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Можеби пилот, светло крило, можеби оперски пејач, орач, сејач, О, да! О, не! Зошто не!?
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Го пеам она што треба да им го кажувам. Опера...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се случило дури една коза да влезе на самата сцена кога се изведувала операта „Кармен”.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Но никој од операта не можел да го премолчи скандалот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Ја создавам Операта на потопот.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Снимките на тривијалните разговори и озборувања што кружеа по Фектори беа исчукани и средени од Боб Коласело, а резултатот на тоа беше книга како некаков компромис помеѓу Глас на Дерида, поради редовите на рефлексивна проза во неа, и синопсис за некаква сапунска опера.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
По завршувањето на студиите, паралелно со сликарството, Џарман се занимаваше и со креирање на костими и сценографија за Ројал Балетот и за операта Колосеум во театарот Колосеум.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Иако уметноста денес станува повеќе од слика, скулптура или музика: уметноста е нешто повеќе од Ван Гог кој слика пејсаж или Вагнер кој компонира опера.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Да слушнеш само како звучи во филхармониски оркестар, или во опера, или во џез музика, а и во сите други видови многу е убава за слушање.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Сѐ си било толку убаво и совршено, како во театро и опера, како на парада и карневал.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Работа на деца помлади од 15 години, на ученици и на студенти. 25 изведби, свирење на музички дувачки инструменти, играорци и оперски солисти (чл. 32, ЗРО/93).
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Тие денови, по будењата, се обидував да се убедам себеси дека треба пак да ја посетам Клара, и веднаш наоѓав изговор – во Виена имаше епидемија на пневмонија и шпански грип, и секојдневно умираа стотици луѓе, беа затворени училиштата, театрите, операта и кино-салите, се препорачуваше да се излегува од дома само кога тоа е неопходно.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
На ракавите моравме да носиме давидова ѕвезда, за да бидат регулирани забраните кои важеа за сите Евреи: повеќе не смеевме да одиме во театар, опера, на концерт; не смеевме да одиме во ресторани и паркови; не смеевме да се возиме во такси; дозволено ни беше да се возиме со трамвај, ама само во задната кола; смеевме да излегуваме од дома, ама само во точно определени часови; телефоните ни беа укинати, а смеевме да користиме само две пошти во градот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
И постапија мудро – таткото беше оперски пејач, а помошта од еден грлат човек беше повеќе од потребна. Тој задишан влезе во собата за породување и започна гласно да пее арија од операта „Кармен“. Пееше прекрасно.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Се погоди утредента партиската ќелија да ни прати влезници за опера.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Нив можат да ги предизвикаат само театарски адоранти налик на оние што ги истакнувале вредностите на пиесата на Виктор Иго „Ернани“, што го исвиркале „Галеб“ на Чехов, што со стиснати тупаници му се заканувале на Мерхолд оти им го упропастил Гогољевиот „Ревизор“ или, пак, налик на оние кои извиците „Браво“ од задоволната публика ги заглушиле со силни свирежи упатени кон тенорот Роберто Алања по завршувањето на романсата на Радамес од операта на Верди, „Аида“, изведена во Миланската скала.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Малку подоцна, Г-ѓа Морисон ќе ја запознае младата вереница Г-цата Робертс и ќе ѝ ја раскаже својата својата животна приказна: Во младоста, Марсиа (Г-ѓа Морисон), станува голема оперска ѕвезда во Париз, каде што и живеела.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Ние седнавме во салата. Ја догледавме операта. И право дома.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
