очисти (св.)
За да си ја очистиме совеста пред народот наш за дадените од него жртви, треба, значи, да се зафатиме за културна работа.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Околу централното наречје треба да се групираат сите наши научни и литературни сили за да го очистат и да го обогатат со сокровиштата од другите македонски наречја и да создадат од него еден убав литературен јазик.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
— Мариово, Мариово. Зар таму нема да ги најдеме? — проговори Дургут и му се испули на Бахтијара.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
понатаму од трските и шеварот гледаше Висар, како жените, по умирањето на некој, ја вадеа сета постела на која спиел умрениот и сета покуќнина со која се служел, да ја мијат на езерото да ја тријат: веленце, мутав, постеќија, сазма, клашник, сакма, џубе, ресичка - удираа со пиралките на нив, фрлаа пепел и катранен сапун, луга и жива сода за да го извадат и очистат од нив и допирот и здивот од умрениот;
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Сега ништо нема, смртта сосем ја очисти, Го променав девојчето, го спремив за да го испратам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Анаѓија, претседателот на Народниот фронт на селото, го собра народот на акција да се очистат дворовите и сокаците, да се поправат мостињата и излоканите места на реката, да се закопаат пцовисаните животинчиња.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Од Битола нѐ испратија во Гостивар и во Тетово, да ги очистиме балистите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
„Мамо!“ – извика момчето. „Качи ми се на грбот. Ќе те одведам таму каде што е неизвалкано, каде што ќе можеме да се очистиме, да се помириме“.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Девет пати ќе ја очисти куќата и во мразно доба, кога гладните глутници, предводени од Куциот со волчја глава, завиваа низ маглата, таа, пред налетот на виугливите болки, изгонета и презрена од семејството и градскиот космос, се пораѓа во студот.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Ги очистија просториите, прибраа дрвца од околу зграда, ги разотворија бовчите и демите, алиштата непроменети во патувањето ги заменија со испрани фустанчиња и фусти и цел ден не му дозволија на ќумбенцето да го излади мешето.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Од пазувата измолкнува револвер со тапан, малку рѓосан, ама и веќе очистен, подмачкан.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Велеше оти преку нив си ја разладува душата и си го очистува срцето.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Томе на Борис Бидџов и некои други што се собираа во берберницата на неговиот роднина, му помогнаа на Танаско да се очисти местото, да се загради и покрие (сите се чудеа ама Танаско пронајде вистински греди за диреци и чатија, штици за под терхатијата на покривот и штици за над терхартијата за патос).
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Се очисти од правта, си ги истресе бечвите од пешачењето, со чувство за подготвување.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Од градовите се прибираат селаните за да ги дотераат своите куќи и да приберат здравје во чистиот воздух и студената и бистра вода што тече од планинските извори и за да ги очистат и средат надгробните плочи и камења и на своите предци и најблиски да им запалат свеќа.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Време е неверниците да замолкнат оти сакаат на крст да нѐ распнат време е проклетниците да се очистат и свињите што земјата ја гадат
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
- Дедо прекина и ете, вака, трипати, прекрстувајќи се, почна да чита, влечејќи го прстот под секој збор: Царју, утешитељу, душе истини, иже вјездје сиј и всија исполњен сокровишче благих и жизни податељу, приијди и вселисја в ни, и очисти ни о всјакија скверни и спаси, блаже, души наши. Амин...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
