пара (ж.)

На, кога е адет. (Ја фрла парата на бебето од далеку.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СПИРО: Не би бил тој мајчин син, таков нагизден и надуен, да нема толку пари, зашто пара чисти и пара се кара...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Не е бела пара за црн Циганин.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
А во Америка никој пара не држи дома, како кај нас. Само в банка!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Ова е пара!... Пара е не е играчка!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Пак вистина, кога ќе видиш едно книже и ќе речеш: и ова е пара!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Вистина, кога бев малечка, пет пари шеќерчиња можеа да ме насмеат кога бев лута или плачев како некој да ме коле, а денеска не!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Парата во сто крпчиња ја завиткува!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Аким се доближи до мене. Врелата пара на млекото ме удри в лице и јас отстапив еден чекор очекувајќи нешто непријатно од ова неразбрано и силно момче: прст в око, нокти в грло.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Лакоми се на парата, си и тепаат жените и децата, некои се одале на пиење и пушлук, да ми прошчавате; трет излегол кумита, та така од секого би имале по некоа мака.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се најдов во небрана — изненадена сум невела — не чини неј — нив непара — не толку нетоп — невестински украс од тенеќија кој ја заменува короната ниа — оние нии — нив нуна — кума (делхинутив — кумица) нишан — знак нишка — нит, нитка на платно нишчелки — направа на разбој за ткаење ној— оној ногашчка — наплеток од косата обрецнам — врекнам, нависоко ќе проговорам обрус — долга везана крпа со реси од која се прави чалма на главата одер — врста кревет на столни ногари закопани в земји на кој се чуваат алиштата и покровите во визбата одвраќам вода — басна на вода за да се мени положбата во која се најдува озастра — утринава онбашија — турски војник десетар — каплар опурчак — искинат опинок кој веќе не се носи оралиште — место каде се игра оро ораџика — жена што игра оро орјатка — погрден збор за жена со која друга жена е скарана орман — густа гора оужје — накит олепела — лесна клетва осмак — мера за жито 50 оки отпуст — поповска песна пред свршетокот на извесна. служба павти — женски накит од сребро и бакар пагурче — сад за ракија пазамарка — џеб на селска кошула пајвани — ортомчиња со кои му се врзуваат нозете на коњ да оди раван — ситно парка — што ѝ е, што ѝ пречи да направи нешто паскурник — шара за шарање поскури пачавриче — книжулче, може и крпче од ткаенина пашит — без самар коњ, маска, магаре пералник — котел во кој се топли вода за перење песјачка — погрден збор за жена со која друга жена е карана петле — во онаа см. наполеон — пара златна француска со петле на неа петравил — епитрахил петреви гаѓи — горско цвеќе пинок — опинок плак — старец плетва — трева во сеидбата поврзало — врвца на торба или вреќа, како и на огламник на добиток подвеска — дел од селска облека.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Никој не ја виде што пара беше.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Таткото, заедно со неколкумина други татковци на деца што немаа пари, беше оден кај Шерда чорбаџијата да му земе на заем и тој на сите им даде по лира, а овему само две, зашто знаел дека не ќе може да му ги врати ако му даде повеќе.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
На годината беговите го натерале аргат да им биде, иако тој собрал некоја пара да си купи некое нивче.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Зарем таа пара ќе му ја дадеш на арамијата? – праша ужалено.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Тестото спласна, острите светилки во многуте очи изгаснаа, далеку планините беа меки и проѕирни лисја момирок и покриени со водникавомлечна пара.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Затоа решија П’чивци да дадат селски некоја пара, и да станат сајбии од Рибник до Перун.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ќе ги собереме по селата тие ѓаури, ќе ги протепаме сите по ред, да знаат дека живеат под власта на исламот, ќе собереме што имаат по некоја пара, и стока, ќе одбереме секој по две-три убави ѓаурки, а сигурно ќе најдеме доста и здрави деца да му пратиме на падишахот за јаничари, – се присети кадијата на бившото грабење на Атпазар, и продолжи: – Согласни ли сте?
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Триста и седумдесет гроша, што пари се, но ако се претворат во аспри ќе излезе баснословна сума од 44.000 аспри, сметајќи во еден грош четириесет пари, а секоја пара по три аспри, за која сума ќе треба да продадат 44 најдобри волови, та остави што секаков вол и не се продава по сто аспри.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Натрупа неброена пара. Купи чифлиг во Преспа.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Повеќе