парк (м.)
Вистина работата е тешка ама после имаш слободно време што сакаш да правиш; одиш во театар, одиш во кино, одиш во парк...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Денес ме виде во паркот како седам, и кога пријде увилен, блед и стресен јас сетив дека непознат човек гледам како што гледа во мене таа есен.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Умре како трите маслинки во паркот.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Дали човекот... не, дали ти пиеше зошто си несреќен? Или крчмите те сторија несреќен? Или гладиолите и маслиновите стебла во паркот? Кажи човеку.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Чуј, ти реков. Не плачи. Сите приказни ти ги оставам. Уште малку и тие ќе процветаат на нашите три маслинки во паркот. Сите, приказни, Марија.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Заспиваше во зафрленото катче на паркот и сонуваше за сѐ она на што мислеше пред да заспие само со едно око, загледан со другото во разбранетото минато.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Ќе може и без мене тоа да мине.“ Мирон несигурно стоеше и крвареше однатре заради недалечната навреда во паркот.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Бранко го наближи споменикот пред гимназијата. Овде обично, во првите вечерни часови, се состануваше со девојката; блиску беше паркот и можеше лесно и бргу да се сокрие од љубопитните погледи.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Го корнат паркот... Унапот шири медна миризба. Силна. Продорна... Расцветани дрвја. Цвеќиња. Миризби... Пролет...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Десно водеше патот за дома, а лево за паркот. Постоја така нерешителен.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
1. Подвизи?... Без одговор на тоа необично прашање, лежеше долг и сонлив во градскиот парк и, израмнет со одамна покосената трева и рамнодушен за летните шумови, го слушаше недалечното сопнување на реката.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Зоки Поки беше в парк Зоки беше в парк, па кога се врати оттаму, го прашаа: - Што виде таму, Зоки?
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Таа го мина битолскиот парк и влезе во буковските гробишта, кои се наоѓаа надвор од градот.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Во паркот спроведоа чешми и вода можеше да се зема од нив и за перење.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
И паркот беше испустен, изгазен од многуте луѓе што во првите несреќни денови си најдоа засолниште во него. Изгледаше жално.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Тоа е цела алеја од „рози“ а статистичарите забележале дека 10.000 китки трендафили и уште 200.000 китни разни други цвеќиња ги красат алеите по сиот парк.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
ПАРИЗ најимпозантно се претставува на „Трокадеро“, на она место кај што се издига палатата „Шајо“ и од каде што се отвора величествена панорама - Ајфеловата кула, а понатаму убав парк полн со зеленило и цветни алеи во чие дно се наѕира Военото училиште.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Веќе израсната во современ град, со широки улици и со нови станбени блокови, Пловдив, во овие јунски дни, изгледа подмладен во зеленилото на своите паркови и разновидни градини.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Слезе од возот, купи каранфил, си го закачи на реверот и се упати по главната улица кон паркот.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Потоа отиде во паркот.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
