подвиг (м.)
Затоа која уста да ја искаже сладоста на неговото учење, а кој јазик ќе може да ги каже неговите подвизи и трудови и добрината на неговиот живот.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“
од Климент Охридски
(1754)
Неговиот труд и подвиг ги почитуваме и слични пофалби нема кому да упатиме, па иако отпосле светна, сепак надмина сѐ, како и Деница, која иако огрева најпосле, со својата светлина ги облева сите ѕвезди кои имаат сончева светлина.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“
од Климент Охридски
(1754)
Знам, свето е за херојство и подвиг да се слуша ... - Сѐ молкна. Сегде тивко е ...
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Ти остана детенце, утеха една во жалост, бујно ко фиданка в гора, За подвигот татков со восхит ти, иако мало, сакаше јас да ти зборам.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Да, слугите на Арес ќе го слават, мајко, сето што тој го сторил в подвиг смел, и сите певци ќе те слават секаде по светот со еден занес толку врел.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
А робот, што ако поднесува жртви, за вашиот подвиг разбирање нема.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
А еве што се одиграваше во душата на малиот водоносец: После вечерниот разговор со старецот и сонот што го сони ноќта, во него како да се скрши нешто, одеднаш му се откри пред очите што станува околу него и каков подвиг означува борбата со блатото – она подводно чудовиште што го виде на сон.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
И, сеќавајќи се на првиот подвиг, не можеше да сфати.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Вториот подвиг беше црн.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Под кожата песочно закрцка крвта и накостреши вепар. „Ракија и подвизи“, за`ржа. „Можеби тоа.“ „Се разбира“, не го сфати Мирон. „Ти си брат“, а тој почувствува нечиј поглед на тилот и се сврте.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
1. Подвизи?... Без одговор на тоа необично прашање, лежеше долг и сонлив во градскиот парк и, израмнет со одамна покосената трева и рамнодушен за летните шумови, го слушаше недалечното сопнување на реката.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Коњ со минати подвизи и ретка сува грива.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Еден загубен миг и сето што изгледа прекрасен подвиг ќе биде само жална иронија.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
- Тоа е јуначки подвиг! - рече Горјан.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Славен е подвигот на човекот, затоа е славен и каменот што тој го донел од Месечината.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Поправо тоа не беше една приказна, тоа беа десетина меѓусебно поврзани, во кои се славеа подвизите на тој планински делија, кој животот си го изживеал во постојана борба со волците.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
А качувањето на Орелска Чука, тој доскоро неосвоен врв, беше единствениот подвиг што можеше барем донекаде да го смири...
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Толе го бодна, просто го разигра белиот коњ и дотрча прв.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Честите судрувања со потерите, откаде тој излегуваше секогаш победник го направија силен и симпатичен во очите на мариовските селани, додека четата од Организацијата имаше сосема друг став.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Додека овчарот расправаше за Толевите подвизи, додека војводите се советуваа како ќе се држат со Толета, додека го утврдија планот за амнестијата, Толе со дружината се зададе на чистината од преслопта.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
