позајми (св.)
Словените служеле кај Римјаните како робови и гладијатори, а кај тие робови и гладијатори најмногу се повторувал зборот „слав”, затоа тој збор фатил да означува, од една страна, човек што ги работи најтешките работи, т.е. роб, а бидејќи најмногу робови се земале од Словените, тогаш, од друга страна, Словените биле крстени од Римјаните со името „slavi“ коешто тие си го позајмија од нив и го преправија на СЛОВ-Е-НИ, т.е. Словени.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Но ако во неговиот јазик има гласови што ги нема во јазикот од којшто се позајмува азбуката, тогаш позајмувачот на туѓата азбука ќе направи некои изменувања и дополнувања на неа, со кои ќе биде означена разликата во гласовите меѓу двата јазика.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ни мојот буџет не позволува да позајмувам. Сепак не можам да го одбијам.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
-Позајми ми снага да ги раскрстам рацете те испив.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Кога ќе требе да го изговорам твоето име позајми ми ги вилиците.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Тодор ја познаваше кулата многу убаво. И тој, и другите селани, често идеа кај чорбаџи Сивета по разни причини: На стриг сите идеа да му пострижат на неговите две илјади и триста овци, за да му го платат мамелето за позајмените педесет сто гроша кога дошол авалеџијата, да не ги тера врзани во Витолишта; за Божиќ или Велигден — да си купат чевли или опинчиња за децата; некој позајмил пари да си купи добитче; и се знае ли на сиромав зошто не му притребале пари?
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ако ти дадам тебе, мене не ќе ми стасаат, па ќе треба да позајмувам, му вели. 28
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Позајмивме пари, собравме и го испративме донекаде. До џадено, до Скара.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Како дете, во своите соништа јас сум го позајмувал коњот на Марко Крале, волшебниот Шарец и сум прерипувал со него полиња, ридови, планини...
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
А од кого ќе позајмам јас, му вели, кој ќе ми даде мене години, и со мои години ќе живеам јас, му вели.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
По два дена некој ми ги позајми и цокулите.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Сливите ги претури во џебот од скутникот, а собраните зрна во козиненото торбиче што го позајми од Пандо.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Тука го позајмува неговото име, станува Градишки Пат, и под тоа име, кршкајќи, грбавејќи се, стенкајќи, одморајќи се и припазувајќи се од дивина, која секој миг може да истрча од орманот, се искачува на сртот, кој е гол и зарамнет.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
И смртта што ја сеат им е позајмена.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Бидејќи мајка ѝ запре да и дава пари, цигари позајмуваше од Ирина, а кога немаше и таа, тогаш собираше догорчиња по тротоарите, го вадеше тутунот од нив и виткаше цигари.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Бројни беа француските пријатели. Големиот актер-уметник Жан Негрони, пријател на Жерар Филип, му го позајми својот глас на текстот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
„Тоа се и мои коски, тоа е и моја крв, запомни; секој човек им го позајмува своето месо на децата, барајќи од нив добро да го чуваат.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Музејот на современа уметност од Њујорк беше подеднакво дарежлив во своите позајмици; иако одби да учествува со делото „Да се гледа одблиску, со едно око, скоро цел час“ (1918), детална студија на стакло за еден дел од “Големото стакло” (дело кое како и „Големото стакло“ е многу осетливо и кршливо), музејот се согласи да ја позајми својата голема моторизирана конструкција од 1925, „Ротирачка хемисфера (прецизна оптика)“.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Работа на која постојано се враќаше беше неможноста да дознае каков бил навистина животот пред Револуцијата. Извади од фиоката еден детски учебник по историја што го позајми од г-ѓа Парсонс и почна да препишува еден пасус во својот дневник:
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
„Веројатно ќе можеме да позајмиме малку од стариот Черингтон.“
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
