познаник (м.)
122. Георги Баласчев (1869-1936) од Охрид е историчар и публицист, познаник на Мисирков од заедничкиот престој во Белград (1889) и во Софија (1890), кој во времето кога се ставаа основите на ММКД, под псевдонимот Езерски, ја објави првата книга на македонски јазик за „лозарското” движење „Неколку кратки летописни белешки за состојбата на западните Македонци…” (Софија, 1890).
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Некои од моите стари познаници изгледаа поинакви.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Познаниците прилепчани направија постапки и Бино стана даскал во своето село, плаќан сега не од родителите на учениците, како што беше дотогаш Чало во Витолишча, Петко во Бешишта и други, ами од „народната каса", т. е. од Егзархијата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Мојот познаник сликар и јас секогаш бараме евтини ресторани.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Мојот познаник, кој веќе десетина години живее во Келн, ми се обрати со прашање дали знам да му кажам по што е познат овој град.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Вие знаете, иако сте деца, дека имате другари, имате познаници на кои никој не им верува.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Моите бивши љубовнички, како и летните познаници од земјава и странство, чии адреси ги пронаоѓав во правливите, бележници, беа отпрвин, и покрај честите измени на нивните имиња, најпријатно изненадени.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Не, јас нема да бидам како мојот збудален московски познаник Жења којшто својот стан го претрупал со аквариуми - и на крајот (ах, тој советски фушерај!) со својата водена менажерија пропаднал еден спрат подолу.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Мојот познаник преживеа, но при тоа многу се промени.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Еден мој познаник се разболе од тешка болест. Сакам да преживеам, рече.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Во New York му се јавувам на својот американски познаник. - Кој го бара?
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Главно е да сме живи, веќе некако ќе се преживее, вели мојот познаник.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Замислете, ве молам. Кога тврдина се наоѓа во положба на опсада, тогаш не ги повикуваат на гости драгите познаници.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
“Капетанот Џон” беше познаник на сите генерации ученици во гимназијата: тоа беше скелет врз чии земни останки ние ја учевме човековата анатомија на часовите по природни науки.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Ако ве почести со тутун, Иван Иванович секогаш претходно ќе го лизне капакот на табакерата, потоа ќе тропне со прстот по неа и, штом ви ја подаде, ќе рече, ако сте познаници: „Смеам ли да ве замолам, господине мој?“; ако не сте познаници, тогаш: „Смеам ли да ве замолам, господине, немајќи чест да ви го знам чинот, името и татковото име?“
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
65. Моите познаници се движеа меѓу паднатите рицари собирајќи ги прстените, паричниците, џепните часовници, моминските чеизи.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
34. Меѓу моите познаници од рака до рака кружеше шише со кафеава боја.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Ме очекуваше познатото ведро лице на шефот на дипломатскиот протокол на претседателот на републиката, познаник уште од времето на предавањето на акредитивните писма на претседателот Бургиба.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Одвреме-навреме по некој од познаниците ќе се присетеше да му го посети вечното почивалиште. И сите се морничавеа.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Независно дали бил роднина, пријател, познаник.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
