положи (св.)
46. Другото нешто што се бара од нас е да се обрнеме кон нашите браќа што војуваат во татковината наша да го положат оружјето за да им се даде возможност на Русија и на другите сили да ги преземат сите мерки што зависат од нив за да се задоволат сите наши религиозни, национални и економски интереси.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Во Битола Ѓуро не заборави да издејствува помилување и за своите двајца четници Колета и Стојана, но додека тој се задржа таму да ја положи клетвата и го утврди „посрбувањето", наредникот успеа да ги фати неговите четници и една ноќ ги „суреди" обајцата со ладно оружје — по еден штик во градите — и ги закопаа во грмаѓето Уровички.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Па и сега, за првпат ја положи пред поп Илија и му се предаде на „богдуша“.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Зениците му беа сплескани и широко положени зад стаклата на очилата.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Ако треба и животот ќе го положам, а тајната нема да ја откријам!
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Го положија на едно ќебе.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Елена седна. Ја поткрена главата на кучката и ја положи врз својата нога.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Успеавме! - ја крена главата Денко. - Успеавме! - викна силно, радосно, па го крена девојчето и го положи на ливадата, малку настрана од стубелот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Потем одеднаш плукна во дланките, ги сотре, ги положи на колковите.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
- Човечки е да тажиме, синко, - ја положи својата тешка, татковска рака врз неговото раме доктор Коста.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
(Јавна куќа. Симон во соба со проститутката Мими. Главата му е положена во нејзиниот скут. Облечен во војничко. Таа му ја милува косата.)
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
И нѐ положија жедни крај плисоците вода и нѐ завртија по снагата од браќа ни живи да се јадеме дури други храниме.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Потсетете се на сите знајни и незнајни борци што ги положиле животите за слободата што ја живееме.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Посетувајте ги! Чистете ги, положете китка цвеќе.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Мурад на некого од високодостојниците му мавна со рака, овој пристапи кон него држејќи в раце перниче на кое имаше положено одликување прикрепено за синџирче.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Се стресува, се истрива од колената на Јосифа и тивко квичејќи оди кај оџакот, се испружува покрај огнот, муцката ја положува на предните и загледан од огинот се грее.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Потоа, откако исчуканото жито ќе го извееја и просееја, низ дрмон па низ решето, и додека другата челад го прибираше во амбарите, тие `ржаницата ја носеа на бунарите,ја положуваа во коритата за поење на добитокот, а потоа коритата ги наполнуваа со вода.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Луѓето ги потсетуваа на крвта што со палец и показалец ја оставија врз светото Евангелие и на клетвата што ја положија пред олтарот на свети Никита дека ни на смртта не ќе ѝ се тргаат од пат.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Толку ми е непријатно поради неговиот бел гол газ положен пред мене како погача на софра врз гроб кој знае чиј.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Го положи на земјата своето бело крзно, сето во крв.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
