полока (св.)
И јас некни зедов една полока, ама ич не чини пустинскиот, како слама е! (Ја вади кутијата и му ја подава).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Лесната му шибна некоја полока „руски шеќер", ситен, и зеде една грутка та ја стисна над ѓумчето и течноста во неа пожолте, оцрве — „ја запржи".
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
