помилува (св.)
Стоејќи еднаш на куќа, ја видел жената му кај ги молзе кравите и од милост на убавите телиња слегол во двор и отишол до телињата да ги помилува ѓоа; арно ама кај го знаеше син му Велко оти штркот Силјан е татко му; Велко си имал едно стапче в раце, и видело оти телињата ги милувал Силјан со клунот, та и свикало на мајка си: „Мајко мори, види го штркот ќе ги јаде со клунот телињата!“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Свјати боже, свјати крепки, свјати бесмортни помилуј нас...“ и дојде до: „Господи боже наш, славоју и честију вјенчаја.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Поп Петко си го поклопи цело Витолишча и кај него ништо не се измени. „Оче наш“, „Свјати боже“, „Господи, помилуј“, останаа истите.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Во Битола Ѓуро не заборави да издејствува помилување и за своите двајца четници Колета и Стојана, но додека тој се задржа таму да ја положи клетвата и го утврди „посрбувањето", наредникот успеа да ги фати неговите четници и една ноќ ги „суреди" обајцата со ладно оружје — по еден штик во градите — и ги закопаа во грмаѓето Уровички.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ја помилува по косите. собирам бакрени светулки в дланка, се сети.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Го помилува детето по острите перчиња на русата коса и излезе.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ја виде жива, стварна, со лекиот, бешумен oд, со благите малу замаглени од загриженост очи и рацете, - раширени кринови, меки, - секогаш спремни да помогнат, да помилуваат, да прегрнат.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Еден италијански војник, со густа и црна брадичка му пристапи на Трајчета, го помилува по косата и рече: „Бамбино, бамбино!“
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Трајче рече: „Грацио!“. „Боно бамбино!“ - го пофали војникот со брадичката, го помилува и му даде знак да си оди.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Пак го помилува Дорча, му го извади самарчето и го преврза да пасе на друго место.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
И пак потоа помилување за Трајан и признанија пред целиот строј за неговата покажана храброст.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Кажувајте ги мртвите. Спаси ги и помилувај ги, господе оче наш, мртвите...
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Вера ги помилува двете деца по главичките.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Ти си моја платена опозиција. Истоврмено ме осудуваш на смрт и бараш помилување од мене.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Во Париз, на пример, се смета навредливо и многу просто ако загледаш некоја жена или ѝ дофрлиш некакви непријатни зборови, но на секоја од нив можеш да ѝ се приближиш ако носи со себе кученце и ако тоа го држи в рацете - можеш да го помилуваш, а пак дамата за ваквиот гест ќе те награди со насмевка...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Господи помилуј, господи помилуј, господи помилуј! 11
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Некој само за себе се моли, некој и за здрави и за болни и за умрени се моли. „Господе помилуј и амин господе!“
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ние само се крстиме, едно задруго се крстиме, и „господе помилуј, господи помилуј“ , се молиме.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Проклет да бидам, се спушти крај неговото постелче, видовме рака му стави на челото, нежно го помилува по осакатеното лице.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Оти да слушам, вели, не ќе ми дадат помилување?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
