посиви (св.)
Бугарски војници имало џган! Плева - разбираш! Посивела планината од нив.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Пребледе, посиве небото. Беловина се појави на врв рид што вишнее отаде шума. Врз дрвената нога капки роса.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Лицето ми посивело, одвнатре се сушам, јас сум couch-potato.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
И пожолте облеката, и посивеа очите, истурија облаци ладни солзи.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Тој сосема се набра и посиве, како стара птица со истоштени крила.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Освен рацете и еден круг од лицето, неговото тело беше сето посивено од стара, впиена нечистотија.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Но она што најмногу го погоди Винстон беше изразот на беспомошен ужас на посивеното лице на жената.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Беше делумно оќелавен. Во првиот момент му се стори и дека посивел, но сив му беше само скалпот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Јас истрпнав. Сетија дека ја сменив ликијата. Посивев. Тие тоа чекаат.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Лево од широката асфалтирана улица, пред старата полуотворена дрвена порта опкована со железни клинци и разјадена од времето, на подгниениот праг, седи посивен маж.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Посивена од времето и прерано остарена од векот, истоштена и ситна, малендава, згрбавена, зад себе го влече синџирот на животот.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
