потон (м.)
ЛУКОВ: (Првин долга, натегната пауза.) Моите луѓе сакаат да Ве заколат во потонот.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Крстју сака да го заколе долу во потонот.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Во непроѕирноста на мракот тој се спушта бргу и сигурно по скалата во потонот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Оф, потон да потоне таа Горница, синдилија да фати. Како еднаш не ја заборавија. Само стрижена, бричена.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сега кофите ги имав засолнето во потонот на куќата.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Најпосле, на почетокот од октомври, ми се чини беше деветти во месецот, чистејќи ги отпадоците во потонските простории што беа ги оставиле копачите од Пустенец додека спиеја долу, завлекував рака и покрај голите и потемнети греди и, исто така, и во ќошовите на ѕидовите.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Според разговорите што ги водев подоцна со старите жители на селото, во Маказар немало семејство Боте, та заклучив, што набрзо од хартиите и ми се потврди, дека учителот веројатно бил од друго место, донесен можеби специјално од Никола Поцо за да држи училиште на народен јазик и, во тој случај, можеби и живеел во еден дел од куќата на трговецот, та тука останал и неговиот ракопис, спастрен подоцна од семејството Поцо во лимената кутија која, очигледно заборавена, стоела во дупката на ѕидот од потонот.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Утрото, дваесет и шестиот ден од месеца цутара, втората година по Големата војна, миропомазаната жена на Пане Липовдолски (одамна упокоен) осудесет и едно годишната Лена, шевелеше низ куќи, се вѕираше час во ноќвите, час во амбарите, во потонот, во малата и големата одаја, во гредите над чардакот, по ќошињата на дворот.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Тој ибн Бајко, цврст и полничок, ама и сплескан како некој тежок туч уште од малена да го приземјил, малечок и нагнетен како колбас од потонот на игуменот, куцкаше од тој пусти туч секогаш со главата надесно, а со телото налево, зашто колкот му беше начнат.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Слушна ибн Бајко од говоркањата по дуќаните, дека Аџи Герасим, копајќи потон за својата воскарница, случајно откопал некаков стар, римски гроб, издлабен во каменот.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Зошто надоаѓа како да доаѓа од бестрага
од кајшто заоѓа сонцето
кајшто земјата и небото исчезнуваат
како играчка зафрлена во потонот на баба?
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
