праз (м.)
СПИРО: Арно. Туку, како беше за ручекот да не згрешам; не месо со праз, туку со компири...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Не со компири, туку месо со праз. Не, згрешив: не месо со праз, туку со компири... Месо со... месо... (Отидува.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
АМПО: (На главата држи тава, под мишки праз и погача...) И погача...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Околу половината на снагата имаше опашано шарен црвен појас, во кој беа закачени две-три главици праз и парче пченкарен леб.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Мајка му го зеде торбичето, кладе внатре едно парче пченкарен леб, неколку зелени пиперки, една главица праз, излезе надвор и му рече: - Еве ти го торбичето!
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Таму, во мал заграден простор се садеше грав, пипер, праз, зелка, домати, сѐ што можеше да вирее на ова место, сѐ што беше потребно за едно пристојно поминување.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Цел живот живеам во овој керпич, јадам леб од овес со праз и грав.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Друго е машка рака. Тие кастрат, како праз да сечат, со лес.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сега бараме иљач: бараме печен праз, бараме тегавец за да му го скине.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ќе излезам, ќе го раскопам снегот и ќе им откорнам од празот на децата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Вангел покажа кон својот мев и кон празот.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Човекот извлече еден корен праз и му го даде.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
— Месив зелник со праз, вели, или да ти сварам кафе?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Од земја ние имавме едни урупчиња по селото во кои садевме по некоја пиперка и по некој домат, трошка празе и граше и босилок и џинџуле колку да се најде за на мртовец и девојките да стават на плачките на благ ден.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Една врба, јас сум јас Како би јадел тиква, кроасан, вол, прасе, слон и јајца со праз.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Немаше што да се бара повеќе, Јован ја истурка земјата назад во дупката, го избриша челото од потта со подлактицата и го тргна перчето како праз права коса.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Едни грав, други леќа, а имаше и такви кои донесоа ориз со праз.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
„Ќе копам три на три“, ми вели Јован и уште сега, претпладнето, си ја подзабришува потта од челото и си ја зафрла русата, права како праз коса, назад в десно.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Имаш праз? - Јас праз? Што ме мислиш ти мене? - Маслинките одат со праз.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Пиеја зашеќерено варено вино со цимет или со црн пипер што самите го правеа, јадеа домашни пити со праз или со изварка што ги замесила нечија баба, понекогаш некој ќе донесеше и лути домашни свински колбаси, мезеа руска салата од зимниците на нивните мајки и прво дискутираа со саати, за на крајот да завршат со свирка.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
