прашален прид.

прашален (прид.)

Србин прашално го погледна. Братучедот изгледаше како преплашен.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Тоа ме погледна прашално и изненадено, па „запеа“: - Кој си ти, досега никогаш не сум те забележал?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
„Што му станало?“ го запрашав Влатко. Тој само поткрена раменици и прашално погледна накај Ташко.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Зошто го велиш сево ова?“ се наднесе докторот прашално.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Се опулив прашално во Жабета. Што му е на човеков?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Луѓето поминуваат и заминуваат по своите работи, ме поздравуваат, но не се радуваат, имаат прашален изглед, како нешто во врска со мене да не им е јасно: Што барам јас овде, не сум ни шумар, ни ветеринар!
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Попусто Едо и Марко прашално се погледнуваа.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Долгиот прашален поглед на Сликарот откри уште две чуда, што првиот пат не ги беше забележал.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Го исвиркаа”.  Чекаше реакција од мене и откако место неа доби само прашален поглед, се дополни:  „Тоа не би му се случило на претседателот на вашата држава”. 
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ова се случува во светот на апсурдот, толку сугестивно предочен во познатиот сизифовски универзум на Албер Ками, кога со прашален поглед кон небото го бара одговорот за трагичниот апсурд, но од небето нема одговор.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Засега не ми остануваше друго, но налудничаво да чкрткам по прашални крстозбори од стари списанија, во надеж дека ако машки се потрудам, бесплатно ќе го добијам најновиот број...
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Ја гледате со прашален поглед, а таа ви вели дека јадела баклава.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Ова не беше обичен плач, во него како да имаше порака и прашално зошто. Зошто? Зошто?
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Да изодиме пред сонцето да припече, Ѕвездо моја, Да се качиш на магарето? - се сврте домаќинот Петре и прашално ја погледна истоштената домаќинка.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)