претседател (м.)
65. Стефан Стамболов (1854-1895) е виден бугарски револуционер, политичар и државник, кој во 1880 год. стана народен пратеник и потпретседател на Народното собрание, а во 1884 и негов претседател.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
37. Инж. Христо Станишев е член на ВМОК во Софија, а по расцепот на “врховистите” (1902) стана претседател на Врховниот комитет што го поддржуваше ЦК на ТМОРО и издаваше и свој весник под истото име “Реформи”.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
34. Д-р Христо Татарчев (1869-1952) од Ресен е еден од основачите и прв претседател на Централниот македонски револуционерен комитет во Солун (1893).
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
— Си дојду, Бино, си дојду, но не по твоа желба, ами по моа, — му одговори Јован на даскалот Бина, сега претседател на Јовановата општина, и почна да си шета, слободно, во својот стар војводски реон.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И си дојде, навистина си дојде и навистина со вујка си Ѓура и некој си Димитрија Попов, претседател од Старавина.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
По тој начин Стале образува „управен одбор“ чијшто доживотен претседател остана тој.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Уште пообемна е неговата општествена дејност: бил секретар на Друштвото на писателите, секретар и претседател на Македонскиот ПЕН центар (сега почесен потпретседателот), основач и претседател на Граѓанскиот комитет за македонско-грчки дијалог и разбирање, основач и претседател на Хелсиншкиот комитет за човекови права на Република Македонија (сега почесен претседател), член на бордот на Транспарентност Македонија, член на писателите при Универзитетот во Ајова, САД, главен уредник на издавачкото друштво „Стерна“.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Птиците ти се исто како луѓето. Имаат свој началник, претседател па и своја милиција.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Бил претседател на ДПМ. Член на Македонскиот ПЕН центар.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Еден е од иницијаторите за формирање на Друштвото на писателите на Македонија, а едно време бил и негов претседател.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
„Ги мразите Французите?“- праша претседателот со чиста нотка во гласот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
„Опасна заблуда“ - мрмори претседателот, - што сте вие? Анархисти? Или обични разбојници...“
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Арсо се сети. Претседателот на судот Етхем-паша беше веќе дојден.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Погледни го каков е, жити лебов. Тоа беше Претседателот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Ама не, - рече Претседателот. И, место да се навреди, место да се смурти, тој се поднасмевнуваше бледо.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Беше Претседателот со онаа негова мека карирана кошула со големи црвени шарки, и со неговата пустина на местото од машкоста на неговото лице и во очите.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Го прашуваа за партизаните, за штабот, за претседателот на Месниот народен одбор, но тој спокојно им одговори: - За тие работи ништо не знам.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Седум влади се откажале од своите фотелји, осум претседатели липаат, девет министри од очај околу детските кревети рипаат.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
- Да се запре ова лудило! Да се запре! - почна да вика претседателот.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Отпрво претседателот на градот и одборниците радосно си ги триеја рацете, мислејќи дека со огромното злато што им го донесе некакво чудо, ќе можат да ги решат сите градски проблеми.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
