привлечен (прид.)
И веќе ништо чудно и привлечно.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Не, тоа не беше Пенчо. Тоа беше лушпа, убава, цврста и привлечна што во себе крие сува и начната јатка.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Привлечно делувате но сепак не се излажав. Така ли е - таа ве напушти?“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Таквите ноќи се разбирливи и привлечни за вљубените и за изнасилените поети. И за астрономите.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Тие не беа привлечни и не изгледаа разумни, само нељубезно го мереа долгиот темен тил на оној што одеше крај колоната и до болка ги стискаа вилиците, ги покажуваа забите, запенуваа.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Не ги сакав темните бои, ни бојата на крвта. Не. Го сакав само изгаснатото злато на класјата низ кои, кога лежиш на грб и испитуваш над себе, небото станува неодгатлива привлечан тајна. Драго небо.“
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Сите украси што ги прават жените привлечни, сакани - нужно долго сокривани - наеднаш се покажуваат, затреперуваат, разгируваат слободно, копнежно.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Пожртвуваноста на Ана... - Нејзината привлечност е во она што ти во неа го негираш, она силното во неа ти го презираш, зашто можеби, од некоја тврдоглавост, сакаш да му се спротивставиш.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Од училиштето до овој привлечен свет на книгите, наеднаш тука, во дуќанчето полно со мрачнина во која господари незадоволството на татко му.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Го парна мислата дека она што тукушто исчезна не е јава туку сон, толку наметлив и привлечен сон.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Се обидуваше да мисли на нешто убаво, се мачеше да намами пред очите некои весели слики од одминатото, сончево лето, да ја довика зелената боја на шумите и полјаните, да ги почувствува миризбите на зрелото лето, да ги долови ѕвонежите на стадата прснати по падинките, но тие толку привлечни, толку пожелни слики, само се стрелнуваат низ неговата свест, отстапувајќи им место на мрачните грижи, на тешката неизвесност.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Заедно растеа, заедно во едно лето пред седум или осум години ги откриваа убавините и привлечностите на планината, трчајќи, скокајќи по ритчињата и полјанките.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Привлечно мириса јадењето, со некој веќе одамна познат мирис, наш, во нашата куќа, така непосредно поврзан со мама, со нејзините спретни раце.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Утрата не беа така привлечни, зашто кога ќе се разбудев мама и тато веќе беа отидени на работа.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Брзо избегав од овој салон. Дури и убавините на Версај не ми се видоа привлечни...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Сѐ е испомешано но и во овој коктел од трговци и стоки, во ова шаренило сѐ е толку привлечно што во оваа чаршија може да се остане со часови и, покрај шумот да не се почуствува здодевност, зашто, секој момент се открива нешто ново.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
А како би можело да биде поинаку, кога се изложени стотици и стотици илјади експонати, сите привлечни за човечкото око.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Има нешто привлечно во него, дури пленувачко, но веќе навлегуваат звукови, имиња, некој друг кадар, некое друго време.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Но тие поминуваат покрај привлечно уредени излози, па подзастануваат да ѕирнат, среќаваат кученца, па не можат лесно да ги одминат, си купуваат мастики, семки... Со еден збор, се влечкаат.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Тоа беше некоја малечка сликовница, никој и никогаш не ќе може да објасни од каде и како беше створена во домот, малечка сликовница на која беше прикажана една мошне привлечна жена во различни пози.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
