прикраде (св.)
Волчицата почна да се прикрадува кон трлото, полека, нечујно, речиси не допирајќи се до земјата, за да не биде пак изненадена.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
И пак како онаа бубачка со многу очи виде сѐ што беше околу него - облак, сив и гол полжав, се прикрадува кон високите покриви на трите нови и бели источни згради и некаква матна посребреност на далечните грбави планини, брзи гулаби, згуснати во својот лет над камените ребра на мостот, околу кој се плеткаше лута и матна вода.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Се доближи полека, прикрадувајќи се, на она место, го подигна предното ноженце божем да пречекори уште еднаш, но ноженцето сега сосема само се врати назад и срнчето отскокна пак, сврте неколку пати поигрувајќи по собичката, секогаш повторно доаѓајќи од она место и секогаш сѐ побезумно отскокнувајќи назад.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Тие му објаснија нешто набрзина нему, грабнувајќи по еден сосема кус миг да се поднасмевнат во таа своја разјареност, со една иста така разјарена, но и задоволна насмевка, како по некоја успешна експлозија, која и нив ги исплашила но и ги израдувала најмногу од сѐ, тоа траеше сосема кусо, а после сите се наведнаа и го слушаа, додека тој им зборуваше тивко, споро, но остро, гледајќи го секого од нив со еден светнат, жив поглед, кому ништо не му се прокрадуваше незабележано.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Беше тоа еден таков морничав страв од височините, а во соништата тој му се прикраде така, што секогаш се изнаоѓаше себе си осамен и несигурно стапнат на скелето на една толку висока градба, која ја имаше височината на сите оние недобројни зданија, создадени од него, уште од неговото детство, наредени едно врз друго, од кој наеднаш тие скелиња почнуваа да се отпетлуваат, бетонските плочи остануваа да висат над провалијата, тулите се трошни под неговите стапала и тој онаков малечок, навистина пргав, кажав, но наеднаш толку мал и страсен не можејќи да стори ништо друго против тоа, се отпушта оттука надолу, во онаа бескрајна празнина под него, која чиниш со жед го впива во себе неговото до непостоење лефтерно и ситно тело...
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Газеа внимателно како да се прикрадуваат кон нешто зашто сепак не беа сигурни дека овој татнеж е она за што тие се досетуваа.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Кога повторно заѕвони, таа скоро со страв, тивко се прикраде до вратата и преку очилата погледна низ окцето.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Во пренесувањето на дрвата и општата џагорливост Кејтеновиот син успеа да прикраде едно дрво.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Со коса што му паѓаше над обраснатото лице, во стара парталава бунда од која рацете му ѕиркаат како две полурѓосани лопати, плашливо реагирајќи на секој посилен шум, во очите на Градот припаѓаше на онаа група питачи што се прикрадуваат до кантите за ѓубре и претураат по нив, обѕрнувајќи се како гладни пци.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Волчицата почна да се прикрадува кон трлото, полека, нечујно, речиси не допирајќи се до земјата, за да не биде пак изненадена. Но знаеше, ја демнеа, и таа во тој час не можеше да ја разбере смртта, од која скоро ослепе и оглуве.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Со страв и срам се прикрадувам, среќа што не ме гледаат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Французинот внимателно слушаше и запишуваше. А Италијанецот пак се сврте и ја забележа сенката што се прикрадуваше зад ќошињата од црквата.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Италијанецот слушајќи го игуменот, одвреме навреме се вртеше зад себе и се загледуваше кон ќошињата од црквата: забележуваше како некоја човечка прилика се прикрадува зад нив и ги следи.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Се прикрадовме кришум низ задната врата.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
ЉУБА: Гледај, колку е чудно: Марфа се прикрадува кон нас од кај вратата.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Таа се прикрадува со некаква страшна вест.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Сенката се прикрадува, девојката се свртува, вриснува.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Ѝ се прикрале одзади и ја потпалиле со кутија кибрит.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Кога Винстон се разбуди, стрелките на часовникот се беа прикрале блиску до девет.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Се прикрадов до грмушката на десетина метри од оревот и видов: под оревот беше паркиран џипот на Фискултурецот, со регистерската табличка што добро ја знаев: С-909.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
