пропаѓа (несв.)
Затоа дијалектичкиот материјализам е единствена напредна филозофија на денешнината, додека сите варијации на идеализмот потем Хегел се само идеологија на општествените слоеви што пропаѓаат.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Наеднаш почна да пропаѓаат.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Не се гледаше низ тревата, но нозете им шлапкаа и им пропаѓаше речиси целата стапалка.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Ајде жити вера, да не правит беља на селото, та царот не пропаѓат од еден, два, десет, педесет и сто пезевенци.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Како сите порои да минуваат низ ова село, кај и да стапнеш пропаѓаш до коленици во густа леплива смола.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Замира на запад бледата светлост: тоа сонцето пропаѓа во длабок сон пред студената приквечерина. Но до темнината е долго.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Продолжив да ги сечам насреде и ги доисеков; од половина нагоре пропаѓаа додека нозете продолжија да чекорат. Но само така ми се стори.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Чувствувам како се кине и пропаѓа сѐ во мене...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Сам гледа - занаетот шивачки пропаѓа во вода.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Сега беше многу потешко да се чекори, при секое пречекорување пропаѓаше до половината во тој мек снег, беше заздишан само по првите стотина чекори, но тоа беа правилата на таа игра и она, што можеше досега да оди по дирата, беше само една олеснителна околност за него.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Неговото алчно срце пукаше од мака при помислата дека маслинките пропаѓаат.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Чудно се чувствува Малинка. Стои. Ѝ се чини дека пропаѓа в земја.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Пропаѓајќи до градите во снегот, валкајќи се, помагајќи се со пушката, со стапот, Бојан можеби измина дваесетина метри по угорницата, каде што под снегот требаше да биде патчето што водеше кон Гола Глава.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
А оти честа пропаѓа, оти селото потунало во срам и резил, тоа никој не го гледа, слепи да прогледаат. Остави друго, ами и со арч нѐ сосипаа.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Помошта наша мала ќе биде, но кога веќе си дошол, ќе ги бараме заедно.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Бегаше почесто в град, купуваше пијалоци сѐ додека не го фати маларијата; идеше лекар од компанијата, го лечеше, но ништо не помагаше; Анастас сѐ повеќе и повеќе пропаѓаше...
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
И состојбата на пропаѓање продолжува.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Одвај ја досигнав, зашто ми пропаѓаа нозете во јорганите и перниците од креветот.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
ЈАКОВ: Пропаѓа светот од честити и лојални граѓани.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Постојано и постојано пропаѓате. Во истите дупки. На ист начин. Повторно и повторно. Упорно и тврдоглаво.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
