ребус м.

ребус (м.)

Потем ја притиснав благо вратата и таа се отвори; тој седеше на масата, решаваше некаков ребус или крстозбор, и сосема незадолжително погледна во мене: „Кој ти рече да влезеш?“, рече.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
На масата му стоеше нерешен крстозбор со анаграм и ребус; неговата омилена пасија.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Врти се роју умен, вртлогу ти кој си на небо, биди на земја вртилишта, улишта, восочни легла рам-меморија на приземје и кат давам за твојот „латински џагор“26за твојот бесценет секрет меден збор, афродизијак и медовината капната од небо ти ја давам на серафим налик и на мираз од нечија блага душа и изблик на вечноста ти нудам „гола како кокошкин врат“ за да се собереш, сакана да дојдеш на врв врба во моето гнездо озарено со етер со екстракт од масло со медоносно билје ти нудам енигматични игри крстословки, ребуси пополнување на празнините и сотките осмислување на келиите - безбројните восочни клетки ко минијатурни смрчки
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
После ќе гаташ над моите рецки над испрекинатата линија на судбата срочена во 64 хексаграми на енигмата а тој ќе вметнува во ребусот по некоја права, проста, прозна и позитивна цртичка. Машки синопсис!“
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Вториот е Крсте Чачански, чиишто раскази се како енигми, гатанки и ребуси, како македонски сфинги пред коишто остануваме често без точен одговор, но секогаш обземени од чувство дека нешто битно сме откриле и дека сме се облагородиле во еден миг во којшто се слеани во една целина носталгијата по далечното и задоволството во играта.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
- Што, не! Некако сѐ во ребуси ми зборува.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Колку ли загатки уште се кријат во оваа жена која уживаше во својата таинственост, се прашуваше Ивона, која беше мајстор за решавање на ребуси, а сега не го ни насетуваше одговорот на загатката.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)