свиркање (ср.)
Откај брегот слушаме свиркање и мавтање со раце.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Со пушките во рацете, двајца партизани се упатија откаде што се слушаше свиркањето од косот.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Бојан со свиркање си влезе во колибата. Старецот го слушна како лока матеница од бокалот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Со свиркање си кажуваат дали е слободен патот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Од сите страни се слуша свиркање, дуваат стражарите, пиштат празните ходници. И оданде, и одавде, од секаде...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Со свиркањето си разговараме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Бевме на раскрсницата каде што излегува патот од другата страна на реката кога чувме испрекинато свиркање со прсти.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
И со насмевка што им била својствена само на најблагородните левантински филозофи што во своите мисли го ставале човекот над верите и над расите, бавно, со свиркање на воздухот од неговите гради помеѓу секој збор, објаснувал дека ниедна болештина не е посилна од возвишеноста на духот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Видовитиот, некогаш Дмитариноарие, подоцна Дмитар-Пејко, припокриен со запалени гранки без пресметаност на ќумурџиско умеење, се спровирал од својот гроб во шурки чад, патувал невидлив и се враќал со свиркањето на ветрот барајќи ѝ ја трагата на дружината и наоѓајќи ја само ноќе.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Двапати остро, еднаш завлечено свиркање - нашиот сигнал - ме разбуди.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
По некое време тој одговори: „Свиркањето негово ме потсетуваше на свирежот на гранатата што падна крај мене и ми ја однесе ногава...“
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Во почетокот се слушнаа неколку „ уа“ и свиркања, но тие доаѓаа само од членови на Партијата во толпата и набргу престанаа.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
