склопи (св.)
Ти не си жив. Штом мојте очи сонот ќе ги склопи - во сонот ќе ми блеснеш ти сред тишината, во сиот сјај што целата ме опи, ко оние што блесна дни.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Водата се склопи над нив.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Тој одново усети дека се лулее на езерски бранови и клепките му се склопија, тешки како налеани со олово.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Ги склопив очите. И пред да потонам в сон, знаев дека на челото ќе ми остане длабок белег од срча на скршената ламба.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Се наведна и ги склопи очите. Не опцу и не воздивна.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Топлината на пламенот го совладуваше; кога ги склопи очите се смири, чедно побеле и остана детски насмевнат.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Очите не му беа веќе склопени. Проценуваше.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Лицето му се подмлади, забите станаа побели и посветкави, и тој, во сладок занес, ги склопи очите, свечено носејќи ја во себе скриената болка.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ги склопи очите. Воздивна. Ги исклешти забите. Попука во шавовите.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Хармоникашот зад нив допре со ковчестите прсти некаков остар и болен мол и го разбуди бревтањето на замрената локомотива зад станицата. „Во дворот на еден оџа власта денес откопала дузина митралези“, рече еден од браќата. „Затоа ноќе мачките лаеја како пци.“ Отец Симеон ги склопи очите и се заниша.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Таа ноќ Џивџик беше тажен. Не можеше ни око да склопи.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
И не доаѓај веќе овде.“ Отец Симеон се потпре на ѕидот и ги склопи очите.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Истиот ден, околу два часот по полноќ, не можејќи од возбуда да склопи очи и да заспие, Панде го разбуди анџијата, кој ’ркаше како некој стар, со години неподмачкан чекрк, истркалан малу подалеку од него на сеното, под скалата, до вратата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
И сепак, празнината во собата зјапаше, можеше да ја склопи својата челуст и да го затвори во својот мрак, него и сѐ околу него.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Со нарамена торба и стап во раката, Аргир ги цепеше првите мугри, поднаведнат, забрзан... народните учители стариот учител Климент Изморените галеби одамна веќе ги склопија своите бели крила.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ленгерите на коработ од жал се стопиле, се скинале едрата, се урнало кормилото - морските бранови над капетанот Џек се склопиле.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Брод! Се спушти на јарболот и ги склопи уморните крила.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
И кога таа, сосем скапната, безнадежно ги склопи крилјата, простувајќи се со животот, тажна дека не ќе може да го види своето родно гнездо и да ја сети пролетната радост на децата, одеднаш забележа на темната плоча од морето некаква светла точка.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Бојан го склопи ножето и му го врати.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Сламата веќе беше догорена во снегот и ноќта цврсто се беше склопила околу колибата.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
