смурти (св.)
- Ама не, - рече Претседателот. И, место да се навреди, место да се смурти, тој се поднасмевнуваше бледо.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Се знае, - шепна Митре и ги смурти веѓите.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
По тоа Вадим потполно се смурти; лекарите му припишаа шизофренија; но тој одеднаш едноставно затапе за математика; тоа го беше притиснало како вошка; дури почна да плаче, се сеќаваше на своите „халуцинации“, се обидуваше да предложи нешто корисно, но испаѓаше немоќен, како некакво учениче.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Брат ми се смурти и бесно ме погледна.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Логотетот сосема се смурти, тропна со ногата пред престолот и рече: „Веднаш да се свика советот! И пред мене да се изведе дрзникот!
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Се смурти прво, облак ги надви нејзините густи чатма веѓи, носот ѝ се издолжи уште толку.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Во миг се смурти нејзиното чело.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
