софа (ж.)
ЛУКОВ: Не сакам одговор. (Седнува во софата.) Донесе ли весници?
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Сите по ред се наведнаа над софата и секој го бакна револверот и камата.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
По ѕидовите поп и рокенрол постери и слики. По полноќ. На средината на собата, на софа, седат Соња и Арапот.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Кристина и Параскева седат на софа. Јаков стои на средината, облечен во долг, валкан мантил и чизми. Божо штотуку завршил читање на текст, пауза.)
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Ти играш оро? МАТЕЈ: Не Рокенрол. (Пауза) Марк не знае рокенрол. (Пауза) (Се отвора вратата централно, излегува Мира. Во пиџами. Штотуку станала од спиење. Седнува на софата. Пауза.)
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Ѕидовите повторно ќе ги бојадисуваме, (Шукри заминува, гледам во нозете што ги вртат педалите, колку пати ќе му е потребно до аголот?), а на местото на орманот, ќе ставиме софа или нешто слично за седење (само 17 или 18, мене ми се чинеше подалеку), нешто комфорно, елегантно, а практично.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Две столчиња, софа и маса за кафе, од стакло, хром и дебела црна пластика. Без цвеќе
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Женски, брачни, мајчински: децата можеби со подозрение ќе покажуваат кон таа несреќница и ќе зборуваат со глас што таа ќе го слушне; мачката пак има буви, тие ќе ни влезат во софата; сопственото лице делува замачкано, тоа е поради жештината; дали е вклучена ринглата под гравот? мрачната болест на машината за перење алишта може да се повтори - баботи при испирањето, а ѕвечка при перење; господи боже, веќе е единаесет часот; кој од вас загубил една каљача?
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
2 Данчо Зографски, Условеноста и намената на Велешкото трговско училиште од 1857 година - Школството, просветата и културата во Македонија во времето на преродбата, МАНУ, Скопје 1979, 44. 2а Според Васил К'нчов, кој Велес го посетил подоцна, кога стопанскиот процут на градот бил минато, се изработувале до 400.000 кожи (Сегашното и недавно минало на град Велес - Избрани произведения II, София 1970, 196).
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Вратата не беше заклучана. Како што предвидував и тројцата седеа на софата.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
И додека следев некои познати гласови од службената просторија на Грофот наеднаш сфатив дека во соседната соба всушност се беше разбашкарил Мирко Бунде, и тоа на софата, а Катерина и Јана му седеа во скутот!
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
За конкретни и познати физиономии од минатото сигурно не размислуваше (иако ѝ беа познати многу од лицата на расфрланите наоколу фотографии) додека бурињата понекои полни со вино, и поредени токму овде, каде што се наоѓа сега софата можеше да си ги замисли.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
И таа, во доцните часови, додека беше трезвена и будна, мораше од софата да го следи тоа нивно лудување.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
На крајот на таа пијана ноќ, или поточно во утрината, се разбуди токму на таа иста софа.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Пациентите на лекарот мораа да се стуткаат додека минуваа низ тесниот премин кон аголот каде што се наоѓаше неговата маса, а до неа и сплесканата софа за преглед прекриена со кожа.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Хајнерле не ја помнеше мајка си. Софи Фројд Халберштат умре кога тој имаше тринаесет месеци; ликот ѝ го знаеше според фотографиите кои ги направил татко му, а слушал за неа од својот неколку години постар брат Ернст.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Во собата за прием во која веќе беше запален каминот, на кожната софа седеше стрико Ѓорги и пееше додека син му го придружуваше на гитара.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
