спечали (св.)
Ако секој ден така мериш, ни кошула на грбот не ќе ми остане, камо ли нешто да спечалам. Не си за мера. Ти си, Зафире, повеќе за аргатска работа
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
АРСО: Ќе спечалам, ќе ја соберам вересијата и ќе ти ги вратам парите, а лозјето остави ми го, ти се молам, чорбаџи Теодосе, ми е спомен од татко и од дедо.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
И Анѓеле ќе биде еден од тие многу што ќе спечалат! (Митре, Мара и Кате се потсмеваат).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
А велат дека во Америка многу ќе може да се спечали.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Тебе господ да ти наврти едно зетче. А на Анѓелета кога ќе спечали пари и ќе си дојде,
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
И со тоа што спечалија? — Трудна вдовица жена зедоа!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
И јас да сум на нивно место, - си велеше, - да ме будат страшни соништа во кои арамијата ми виснал над глава со нож в раце готов да ме заколе, да гладувам, зашто она што го имам ми го собира некој со помошта на еден јатак , да ми ги грабне некој со крвава пот спечалените пари, да молам да го дадам аманетот на најмилиот од куќата како што беа оние пет лири на татка ѝ на Трајанка, да морам да се посрамам како татка му на Пецета, зашто некој, кога сум бил на мака, ме одделил од најмилото, а јас сега не можам да му го вратам, та и мене да ми се случува сето тоа, - и јас не ќе можам да го здржам бесот, па макар сто пати знаел дека јатакот е јатак, а неговото внуче негово внуче, кое можеби ништо не знае.“
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Сите овие деца пасат туѓ добиток само за да спечалат нешто.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Јуначко момче во свое време бил, пет срца момински под своја гуња носел, домаќинство со голема челад спечалил.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Последниот глас, тој штрбав тенор, потсетуваше на зовриена течност во огромна епрувета и панично делуваше, и тој знаеше дека смртта не треба да ја молат, кога е веќе негде над нив невидлива и пак спремна да влезе во хазардната игра како вечен играч и вечен добитник, да спечали, зашто растеше врз врелината на омраза и ги набабруваше како меури многуте побунети очи.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Овој му се израдува што му донесе и овој пазар борина да спечали од неа неколку гроша и веднаш го покани в дуќан: му нарача пак шербет и почна со мајтапите.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Како да ги мразат каурите, да колат повеќе нечисти за да си осигураат поубаво место во рајот кога ќе отидат кај Големиот пророк Мухамеда, и да ја спечалат довербата на својот падишах, па и тука на земјата да проживеат беговски.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Купуваше и продаваше сѐ на кое можеше да спечали.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Портирите се нарочни луѓе, и јас не знам дали ги спечалив, но тие многу ми помогнаа...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
За оваа година ми запишаа данок повеќе отколку што ќе спечалам за две.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Траеше една-две години, сѐ додека оној не замина пак во градовите да печали, како сите. ... Не спечали. Беше војна.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Најпосле решија да го поделат по токму, сето она, што го имаше спечалено тој со своето дуќанче.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Паричкиве, леба ми, не се толку малку. А би можел брзо и лесно да ги спечалам.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Многупати на анџијата ќе му истуреа цела вреќа стока само за неколку кила ракија и вино. А и зошто да не? Таа не беше со пот заработена и со крвава мака спечалена.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
- Не изгубиле ништо што го спечалиле со труд! - си рече Малчо, чувствувајќи се наеднаш необично среќен.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
