сполај (чест.)
– „Сполај ти, Господи, сполај ти, оти сонцево грее од кај што заоѓа овде!
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
– „Море ние, Силјане, сполај Богу, си поминуваме, туку ти, ти како помина по туѓина, кажи ни некои унерии, елбете тоа, што си видел ти, ние не сме виделе,“ му рекле селаните.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
– „Сполај ти, Господи сполај ти, што не било да биде, човек штрк да биде“, сите беа рекле и поверувале, та затоа до ден денеска се прикажува за штрковите оти се луѓе.“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
72. А тој слаб интерес е резултат на разочарувањето на Русите од „братушките”. Значи, и за тоа треба да им речеме на Бугарите: Сполај ви!
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Е, сполај му на бога, син ми некако се откачи од оваа работа.
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
СИМКА: Како си, добро ли си? БОЖАНА: Сполај му на господ.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
БОЖАНА: Е, сполај му на господ, да кажеме добро... Ех!...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
ЈОРДАН: Сполај му на господ. Да не се поплачам, ако не тече, капи. Ама капка по капка, море станува...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Сполај на господа што не јадат свинско. (Се чеша по градите.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Ни владиката, сполај му, така не го облекуваат.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Сполај му на господа, што ќе беше ова, само врне и врне, не престанува.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Сполај му на бога тебе што те донесе.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Сполај му на бога тебе што те донесе (Покажува на подароците).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Со себе си): Е, сполај му на бога оти еднаш веќе ве донесе!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Сполај му на бога што си исчекав радост во куќава... Си го удомив детето.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Ако сака тој, сполај му; едно од место — друг на место"! . . .
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Чекај, Досто, да те вида, чекај, јагне, да ти се нагледам! — рече замајано и како за себе почна да си зборува, кревајќи ја главата кон таванот на земникот: — Е, е, е, сполај ми ти бре, боженце, кога и јас челад су ти бил, кога и за мене дел си одделил! — и ја гледа право во лицето и ја држи за раменици.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— „Сполај ми ти, море мили боженце, кога и волку ме израдуа. Ами ако си рекло и тоа да дочекам?“
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Сполај ти, не можеше да најде збор, нешто го стегаше в грло.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
- Ами, утре? се зачуди воденичарот оставајќи ги гранките. - А ќе можеш ли? - Сполај ти.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
