спушта (несв.)
Првиот мрак се спушта. Во собата Симка е сама.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
МАРА: Земи ја ризата, стави му ја и речи му со здравје да си оди. (Ката ја зема ризата и му ја става околу вратот и ја спушта главата на неговото рамо, плаче).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Се завртува, како занесена, кога ѝ паѓа в очи вратата потрчува, но пред неа застанува неможна, и, закрепувајќи се на вратата, ја спушта главата на рацете и липа од плачење). (ЗАВЕСА)
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Антица ги затвора прозорците, ги спушта завесите и го намалува светлото до минимум.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Стани мало... (Ce спушта накај сандачето во катот и буричка внатре.
„Гладна кокошка просо сонуе“
од Блаже Конески
(1945)
По насипот веќе се спуштаа неколку бригадирци со количиња, јурејќи силовито еден по друг.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
И уште сонцето ја немаше истресено росата од тревјето, тој веќе се спушташе кон селото од Дика.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Но минат бргу миговите на утрината и еве: веќе и пладне наближува, една мисла бавно над ведрината потајно се спушта и загрижува.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Тој гледа во прореденото теме на кловнот и не се чуди; кога е тој наведнат, капакот на зелениковото око не се спушта.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Тој беше добар баритон, благ, човечен, што како неголем бран се крева и се спушта пловејќи кон неизвесност.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Му правевме место на гостинот а тој, претпазливо спуштајќи го петлето на пушката, нѐ стеснува.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Празнина. Лилавоста на предвечерјето го спушта небото, сѐ што е под него останува вкочането во некое исчекување.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Градите почнаа рамномерно да му се креваат и спуштаат, и тој заспа со длабок, здрав сон.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Таа му ги премрежува очите на Ване и тој ја спушта главата врз отворениот стрип.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Јавнал на бел алогон коњ, Питу, целиот облечен во срма, се спушташе бавно низ стрмните улици на градот. Тие беа сега речиси пусти.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Завесата се креваше и спушташе. Во салата невидени ракоплескања. Делириум...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Откако ќе го види Ивана, Фезлиев спокојно го спушта револверот.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Меѓутоа, Милка ѝ се откинува од рацете и се спушта во најблиската фотелја.) На мажот ми му е нешто тешко. Се извинувам. Дојди подоцна.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Веднаш тој скокнува на рамката и се спушта по јажето во темнината. Долу го чека Едип и трепери.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Разнежено го гушка детето, му ја гали главичката и полека го спушта на земјата до себе.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
