среќа (ж.)
Дај боже, сега пролеаната крв да послужи како завет меѓу живите, коишто се должни пред таа крв да се заколнат за една заедничка културна работа, за полза и среќа на нашата заедничка многу напатена татковина – Македонија. *.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тоа се гледа особено јасно од можните последици на востанието, кои, за наша и турска среќа, не последуваа.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Во тоа се состои нашата среќа и среќата на Турција.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Зелениот здравец и горските цвеќа што дење и ноќе ве следеа верно, по смртта ви дарат пак чудесна среќа над вашите гробја наведени смерно.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
Праќаат некаква луда жена за да ја растури мојата среќа, мојот живот… (Оди кон вратата што води кон балконот, ја отвора, ја разгледува и размислува) Ете, откаде ја качиле на балконот…
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Сите жени на светот со добра среќа ги поздравуваат првите штркови, зашто им носат љубов и среќа!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
ЦОНКА: Кумот малце да го подржи кумашинчето: среќата да го држи сиот век. (Му го натрапува бебето на Теодос на раце.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Среќа ваша што брзам! Ајде! (Ги испружува рацете назад.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
СПИРО: Не е најлошото, за среќа, го сретнав брат Арсо баш кога киниса на лозје.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Пак ако не е среќа... А мислам дека не сме толку несреќни...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
АНТИЦА: Среќо моја, дај сега и јас да те бакнам. (Се бакнуваат).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
ИЛИЈА: Жив за среќата на малечкото да не е сироче, а за поразот од кир Ристаќија! (Арнаутите навлегуваат и ги навртуваат кундаците од пушките кон присутните).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
БАБА АНЧА: Господ што е добро, невесто, да ми ти наврти! Среќа и љубов со момчето! Сѐ полно и рамно!
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Мајка му беше перачка и татко му една година му се порадува на своето единче и се изгуби отаде океан барајќи среќа и леб.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Осветлен со зрак среќа занесено подредуваше влажни глисти во тркалезната кутија.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ги олабавив прстите и се пуштив верувајќи на својата среќа.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ја познава секоја стапалка шума и сето тоа го потсетува на неговото детство и среќните дни, кога таму ги пасеше овците, свиреше со кавалот и мечтаеше за својата идна среќа: како ќе се ожени, како своето прво синче ќе го води со себе да го запознае со пределите на шумата; како ќе му влее кураж да не се плаши од волците; како тоа ќе ги пасе овците и јагнињата, и најпосле, како и тоа ќе биде домаќин, како што е татко му Петко, и тој сам што ќе биде.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Илко ја гледа неа, таа него, но од возбуда и среќа не можат збор да испуштат од уста.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Во тој момент нејзе ѝ беше сѐ едно: чупе дете за неа беше нејзина рожба, нејзина среќа и надеж во животот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Не ги додржа солзите дури на крајот кога човекот ја извади петолирката и ѝ рече: - А овие пет лири аманет ти се за среќа на Трајанка.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
