стенкање (ср.)
Промртка Бугаринот што промртка и кога виде дека овој го притиска изусти едно тажно стенкање на чист македонски ГОВОР: — Е, јади ме, де, јади ме, ти падна во рацете! — и ги олабави своите раце од Митревите гради, откажувајќи се од понамошна борба.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Продолжи првин со одење, во кое имаше и демнеење на мигот, во кој таа и би се вратила, а кога човекот немаше со што да фрли, таа зеде пак да се шиба огромна и блиска, каква што беше, за да можеш да ги здогледаш и црните српови од ноктите на нејзините шепи, за да можеше да го видиш секое превиткување на тупата болка во нејзините скокови, за да можеш да ги видиш и нејзините крвави непца, за сето време испуштајќи некакво подмолно завивање, полно со една ужасна, здржана, придушена бол, а Змејко, кој уште на првиот нејзин чекор знаеше дека ќе мора да отстапи, сега, кога она завивање нараснуваше во некакво ужасно стенкање кај она ѕвере, готово да расчешне сѐ, што ќе му се најде на патот, го сети дивиот ветер како го подига угоре и како го урива во провалијата под неговите петици и расплакан и сосема совладан тој отстапи.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Меѓу стеблата во снегот стоеја вдлабнатинките од испаѓаниот окит, како единствени измешани дири, што покажуваа дека тука наодамна поминал со својот палав чекор на заводник тој јужен ветер, а потем отпатувал натаму во длабините на шумата, од каде што сега, заедно со она трубење, се слушаше како понекогаш прикрцкуваат гранките, кои сосема им се подале на неговите топли игриви прегратки, така за тој да може дури и да ги однесе на својот пат и остануваа скршени со онаа слатка болка на трудницата, или пак продолжуваа ритмично да го повторуваат своето занесено стенкање.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Шумовите и звуците што ги правеја веќе заспаните војници до нивните уши доаѓаа како стенкање на земјата.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Талка низ камењарот, бара нешто низ маховината, низ јагликите, во трагите од дивечот, влегува во пештерите, ги ослушкува знаците по ѕидиштата, го одгатнува стенкањето на коските в земи, и дури татне луњата пали огнови, запишува нешто по ридовите, зашто секоја негова стапка е некоја тајна и некој збор.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Потоа тие вкусни нешта беа темелно излижани со јазиците на учесниците во претставата, со стенкање и подждригнување над блуежот на оној што лежеше на нашите раце.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Воздухот му продираше во белите дробови и повторно излегуваше заедно со длабоките стенкања што не можеше да ги запре ни стегањето на забите.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Тој слушна и некое длабоко очајничко стенкање.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Кревет Во него првиот плач и последната воздишка, првото стенкање и последната ерекција.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Од него излезе автоматско стенкање.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Милан застана повторно да го крене цревото и ненамерно испушти стенкање.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Болно стенкање ја исполи собата кога неговата имагинација сето тоа го пренесе во другиот кревет.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Во тој случај, тој ќе им плука во бунарите и сите ќе ги зарази со чума и сите тие во претсмртното стенкање ќе заборават на рајот.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
По згрижувањето на девојката, кое се заврши без офкање и стенкање, сите во групата почнаа да зборуваат за незгодата и за тоа што можело да се случи.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
