стопанка (ж.)
Има време, стопанкаму, ќе стигнеме дома, море и свадба ќе направиме, и ќе се напиеме.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— А бре ми, кај си, стопанка му, од кога не сме се виделе. Загинаме, без зрно барут.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Оставија само расфрлани книги по подот, оставија неколку откорнати штици, под кои не пронајдоа ништо, ја оставија вратата отворена; вратата чкрташе како ѓаволот сето време потоа, а онаа стара жена, стопанката на куќата, што живееше во собата веднаш спроти онаа отворената, неколку дена немаше смелост ни да ја затвори и по цели денови одеше изврзана со крпа преку ушите за да не ја слуша како чкрта и при најлесно ветре.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Доста вјаваа ако е за фајде; да ги симнеме еднаш од грбот, да си починеме и ние, нели сме душа, стопанка му — заврши детето, а Толе веќе се пренесе со мислите како ќе излезе од апцаната, ќе му појде првин на Валијата во Битола, ќе го поткастри со сите негови мезличари, со сите гавази и слуги; после ќе ги најде сите бегови од прилепско битолското поле, ќе си оди во Крушевица, та ќе ги суреди Адемовци, Селимовци, Ќемаловци и сите други како нив. Море ќе кола, ќе кола, ќе кола дури ќе ми сечи ножот и дури ќе ми мава раката".
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Главно е, море, да не дадиме да се расипат луѓе, та сермиата, стопанка и, луѓето а печалат!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Не бојте се, стопанка му, шо се плашете, не ме ли познавате?
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Кај се тие возила, стопанкина му? (Во која мајчина ќе одите: знаете ли вие каде е Албанија?) Па што ќе правиме сега? (Почекајте да видиме, да се избистри...) Ај, нека се избистри, ја потпира Трајан изврзаната рака на колениците.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Не се излагав. Во ресторанот ме пречека една средновечна жена од Херцеговина, која ми се претстави како стопанка на ресторанот.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Всушност, нѐ сопре стопанката на хотелот.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Не ќе ни го земе внуков црната стопанка.“
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
По неколку вечери, кога Тулио Бути како и обично гледаше во прозорецот на Машиеви, се вангелоса кога виде како во собата отспротива, каде што семејството обично вечераше, но овојпат без таткото, влегуваат госпоѓите Нини, неговата стопанка и ќерка ѝ и како таму ги пречекуваат како стари пријателки.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Тулио Бути и не помислуваше што сè ќе претпоставуваат неговата стопанка и ќерка ѝ кога ќе забележат дека тој секоја вечер седи вака во мракот.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
И денес се лутам затоа што на шефот не му побарав отказ пред да бидам принуден да му го побарам; што неговите безвредни предмети не му ги фрлив пред нозе пред да бидам речиси принуден да му ги фрлам: зашто, еден ден мојата стопанка ми внесе во канцеларијата некој човек со мрачен поглед кој ми се претстави како продавач на лозови и изјави дека сум сопственик на сума од 50 000 германски марки ако сум тој и тој и ако имам некој си лоз.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
