стоп (изв.)
-Секогаш сум се плашел од случајности. Сѐ е пресметано, до тенкости проучено и, наеднаш, стоп. Слушај, Арсо, за сега не. Да појдеме горе и да размислиме.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Саздо го брише ветробранот со ракавот од десната рака; неговата слободна лева рака ја бара палката на која пишува „стоп“ и полека ја повлекува.
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
ПИСАТЕЛОТ: Стоп. Вие немате веќе збор. Следниот.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Пооди тој автобусот така што пооди и слушам тој агентот свика: „Стоп!“. Претрес и преглед ќе прави.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
- Ајде, запнете, уште малку! –Ги бодреше Петар коњите - Полека, стоп! Одморете се!
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Проститутката уживаше во сопствениот одраз од излогот на стоковната куќа на главната улица, на која само тој ден имаше право да ги сопира несовесните возачи, елегантно кревајќи го знакот „Стоп“ и дувајќи во свирчето, толку меко, речиси нечујно.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
- Стоп, - ја прекина Томо, - оваа серија ја режирав јас и многу добро ја знам.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Ниеден не сопреа... ја дигна палката СТОП на еден „сто-кец“. Утредента си купив „Форд Ка“.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Вошките да се уапсат и да се стрелаат. Стоп.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Комесарот врзи го и под стража прати го во штабот на полкот. Стоп. Изврши наредба. Стоп.“
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
