страстен (прид.)
И сред тој блесок приказен, далеку од бол народен, во страстен пир се спуштивте немирен дув да смирите.
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Десната страна на лицето со страсната ноздра му се покриваше со секакви влакна. Имаше два различни профила.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
А таа страсна набрекнатост немаше ни очи ни зеници обрабени со злато.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Обземен од страсниот творечки порив, растреперен до крајни граници, сликарот длабоко ја почувствува душата на овој крај и со целото свое суштество копнееше да го оживи на платното... Но како?...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Прстите на дајреџијата биеа како мртви, исушени дрвциња по него и не можеа да истргнат ниту еден топол, страстен звук.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Келнерот одвај се движи меѓу преполнетите маси, потонати во крајно распалена; страсна расположба.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
На она што умира во овој миг – му треба страстната душа на мракот Како говор на запалени бои во црвено.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Низ целото писмо бликаше страсна благодарност и блискост која Мајсторот никогаш не ја беше сретнал кај своите ученици.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Страсната тага по оставената младост во карпите, ридиштата, доловите, осојнините, припеците, шумите и снеговите на Македонија, се прекршува во зарипнатите и гладни грла на падавичарите.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Тој беше страсен играч на лотарија. Само на неа мислеше. Постојано купуваше лозови.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Се нафрлија на дуќанот од Цветко и искупија сѐ што имаше внатре за јадење и за куќни потреби; страсните пушачи што беа останати без тутун, по две цигари редеа в уста за да се наситат; рошкаа луѓето низ дуќанот, претуриваа низ сѐ што ќе најдеа: отвораа сандаци, вреќи, кутии; искупија сѐ што им требаше и не требаше; дуќанџијата Цветко го молитуваше бога пак да даде дожд.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Преостануваше Таа. Да му се подаде, во празниот апартман, меѓу рамнодушно расфрлените плочи и книги и парченца хартија со страстен ракопис од незавршени реченици.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
А таа страсна набрекнатост немаше ни очи ни зеници обработени со злато.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Во неговите песни се раскажувало за јунаштвото на Турците од минатото, од времето на Муратовата моќ, за нивната страсна љубов и за убавината и верноста на нивните жени.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Кај Данте, душите на оние на кои страста им го заплеткала разумот, на забранетите љубовници (Семирамида, Дидона, Клеопатра, Елена и Парис, Франческа и Паоло – извонредно друштво!) „пловат како чапји“ Лепет на невидливите крилја: зборот, чапјата – Ardea, кажан, под песок и книги, кој знае кога, во нечиј страстен љубовен крешендо, или во внатрешниот монолог на непознатиот, долетува, по мистериозната, музичка аналогија, во она што го запишувам.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Летото – тој страстен маѓосник, неодолив сплеткар, под чии вешти прсти, ние – насмеани кукли, го претрчуваме времето!
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Неговото преплетување со дејствието е многу посуптилно, се одвива со допирањето на храната, кое е причина за собирањето на гостите, и, најпосле, тој е оној што со гледањето го спасува барем споменот за страсната врска, по убиството на Љубовникот.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Го исклучував тонот и склопчена на каучот ги гледав Индијките како ги отвораат устите во облик на буквата О, ги збрчкуваат веѓите во облик на буквата V, се подигруваат со своите црни плетенки, ги камшикуваат Индијците со своите страсни погледи, забрзано дишејќи и гледајќи накосо, како зајаци.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Националистичкиот кич своите содржини ги црпи од страсната внурнатост во “суштината на националното битие” и како таков свртен е кон минатото и лишен од утописката димензија.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Слатки страсни јазици со с'скот врз твоите усни, преполни отров и мед.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
