страшливец (м.)
Беше рамнодушен. Рамнодушни се само страшливците, мислеше.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Убиениот е страшливец и будала. Инаку не би загинал.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Можеш да ги пцуеш, помисли, да им речеш дека се страшливци, дека се арамии, а тие ќе продолжат само да ти се поднасмевнуваат будалесто вака спитомени и, во најлош случај, само ќе те надополнат.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Сите гледенија што ги добив до сега ми ја подгреваа надежта, дека ќе можеме по него да излеземе.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Самиот страшливец и понижувачки услужлив, беше секогаш преполн со желба да ги измачува другите, да се чувствува како ловџија што гони и пука во беспомошно животно.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Сите други, дури и оние кои беа слични на нас, беа страшливци и дволични.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
