строгост (ж.)
Но, овие двајца не знаат за расипаност. И таа нивна чистота ја смекнува строгоста на претседателот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Потајно улам на тебе, на твојата скришна насмевка, на твоите усни во кои заоѓа сонцето, улам на строгоста на твојот збор, на твојот рапав глас, улам на твојот поглед насочен како стрела кон сонцето.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Онисифор Проказник се свртел кон него со строгост на постар иако, како и другиот, не можел да има повеќе од триесет и три или четири години.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Живеејќи отсекогаш во блискост со големите француски писатели чии дела ќе им ги открива на своите студенти во Скопје, пред да стане амбасадор на својата земја во Париз, Старова ќе ја наследи и традицијата на убавото пишување: настојчивост и строгост во функција на смислата од каде што ќе се роди, како искра меѓу два силекса светлината...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Строгоста на овој систем, посебно откако владата ги заостри прописите 1968. година, значително ја ограничи легалната можност на наркоманите да набават дрога.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
За Бахтин, карневалот беше кус исклучок за уште подобро да се потцрта строгоста на нормалниот живот.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Ова, со сета строгост, одново се враќа кон уништувањето на поимот „знак“ и целата негова логика.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
На претерана воздржаност, на премногу строгост.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Слободата на движење екстремно е ограничена, а од страна на новите газди се демонстрира неверојатна строгост.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Таквото однесување делуваше одбивно за оние што непосредно работеа со неа, кои во тоа гледаа отменост на млада жена која, прерано поставена на завидна позиција во полициската хиерархија, отсуството на искуство за раководење го компензира со строгост.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
„Строгост, строгост и строгост“, велеше тој обично и при последниот збор мошне значајно гледаше во лицето на оној на којшто му зборуваше.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Во канцеларијата доминираше нејзината строгост и отсечност во зборувањето.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Попусти беа строгоста на полициската униформа и палката на татко му.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Самиот во тој миг ја почувствува острината на својот глас во кој имаше неограничена строгост.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
