тажалка (ж.)
И така, во намисувања за деновите на пониженост и миговите на гордост заради тоа што се успеало да се опстане и да се пркоси на сѐ што било туѓо, немило и недраго, омразено и мрачно и што било судбина натурена со туѓа рака и волја, си тече животот во тесната котлинка меѓу коњушниците, подгниените бараки, трите казани, прашливото џаде, камионите што двапати на ден пренесуваат ранети и оздравеници, лелеците и тажалките, полудените, падавичарите и црневицата расплакана, болна од чемери и исчекување.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Ете, и Илинден наближува - длабоко се издиша баба Петра и фати тивко, стишено да пее песна, небаре тажалка по сите во војна заминати.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Молкум рашири раце па трите гушнати, со еден офтеж - тажалка - душиве карпи распукани...
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Истоштена снага се заниша како езерска трска под ударите на ветерот и езерските бранови ... дури тогаш од душата ѝ се откорна некаква тажалка - де молитва, де клетва...
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
