текнува (несв.)
И така отидовме дома кај... кај... (Плуска со прстите). Ете, не ми текнува името.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
КОТЕ: На жеништава ич не им текнува.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Ние ги наполнивме шкембињава и за нив не ни текнува! А и кравата ни остана немолзена. Пак ако се пушти телето да ја исцица!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Не ми текнува што сакаш да кажеш!... Бога ми...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Светлокосиот гласно се насмеа: - А - ха, ми текнува.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
„Ах Митро, ах брлива главо! Толку ли не ти текнуваше оти тиа жени шо ќе дојдат за етрви носат деца?
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Ами коа била таа душа шо си а продала кошулата од грбот, да ѝ е арам? — праша Доста небарем не ѝ текнува откаде е.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Жими десното око ако сакам од вас да печалам, — им се колне Петруш, а на свадбарите не им текнува да го погледнат десното око на Петруша и да видат дека тоа е шлупка ореова — истечено уште пред петнаесет години.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Златко налутено го гледаше, зашто не му текнуваше кој го поткажал.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
На Зоки веќе не му текнуваше што да направи.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Без сомнение! Кој е виновен што никому не му текнува да помисли дека е Зоки Поки нефатливо дете!
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Имаше некои што лежеа на душеците на брегот, ама како никому да не му текнуваше да појде кон давеникот.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Некој Мусо, ковач, Циганин, да му ги окове и рацете и нозете во железо, и пеш ли, на коњ ли, како било не ми текнува во - Скопје.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Ех, - рече Методија. - Тој уште ни на мрава не гази ама грчки итрини. Демек, ако е проедро, грчко ќе биде ова. Ти текнува?
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
- Нејзе, кутрата, не ѝ текнува да си оди.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Ќе туркат ѕид со глава, а оти ќе кршит лејката не му текнуват!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Не знам што да ѝ речам, вели, ништо не ми текнува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Значи ти им свириш на србомани, му вели на старшијата, не, господине, велиме ние, дали тој бил за господин, ама велиме, правиме лице, а старшијата зина, држејќи ја прегрната гајдата, не му текнува да ја пушти, 204
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Доксим не смее да го истера, а Јон не излегува, И не му текнува да излезе. Ќе ме остави сама дома, ко темница.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И тут, мут, ништо не ни текнува сега да прашаме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
