теорема (ж.)
Геделовата теорема за некомплетноста вели дека ако се тргне од конзистентни аксиоми и ако се применуваат правилата за изведба, тогаш множеството теореми што можат да се изведат ќе биде некомплетно во смисла дека ќе останат вистинити теореми кои не се докажливи.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Ова е еден бизарен пристап, бидејќи теоремата на Гедел може да се примени само на модели на умот кои се базирани на машини чие цело знаење е кодирано во логички изрази, и во кој модел единствените „ментални операции“ би се состоеле од стриктни изведувања на формули само од информацијата кодирана во системот од самиот почеток.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Секако, направени се машини на кои се имплементирани алгоритми за учење, и Геделовата теорема не зборува ништо за нивните ограничувања. Да погледнеме на ова и од друг агол.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Помеѓу реченицата G и теоремата на Гедел, секако, не може да се стави знак за еднаквост, исто како што не може да се изедначи реченицата на Епименид со забелешката дека „Реченицата на Епименид е парадокс“.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Математичките претпоставки обично настануваат од претходно познати теореми.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Дотураш вода, сол и камен
храна, хронос. Време, божја реч, теорема.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Мона Лиза, Турскиот марш, Онли ју, Хипотезата на релативитетот, Питагоровата теорема, Богородичната црква во Париз.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
