тетратка (ж.)
На излижаниот изгаснат политир на масата лежеа расфрлани тетретки со модри корици - писмените задачи на нашиот клас.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Неда пак, кога виде дека Крсте навистина ја гледа и таа се заврте надесно, на спротивната страна од него, и продолжи да пишува во тетратката, целата затресена.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Откако ги испреврте книгите на канабето, се приближи до орманот полн со списоци, тетратки, писма, фотографии, разни уверенија, документи...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
„Јас сметам дека за ваков небрежен однос кон нас се виновни Првото читање, Тетратките, Боичките, Моливот и Гумата. Таа е везден со нив!“
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Продавачот ја зеде првата тетратка и ја подаде.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Моето девојче ми вети дека и јас ќе бидам меѓу тие тетратки.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Невенче скришум се обидуваше да ја извади тетратката од црвената шарена торбичка.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Тој ден во тетратката донесе уште една петка. Осма по ред. Повеќе петки од тетратки.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Се разбира дека тоа не е сѐ. Социјализмот во мојата претстава почнува некаде од некои газиени ламби, со право на одвај четири тетратки во годината во гимназиските клупи и со многу транспаренти и пароли против студот; со први куси панталони од излитено вејничко ќебе што ќе ги облечеш одвај на твојата шеснаесетта година за да прошеташ низ полето што сѐ уште потсетуваше како да е „во војнички цокули обуено...“
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Кога дознаа од управата за какви бесмислици го користиме времето, дека тетратката во рацете само за маска ја држиме, веднаш беше забрането шетањето крај ѕидот, а секој оној што ќе се обидеше повторно да го мери беше најстрого казнуван.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Тогаш Димитар Зојчев се насмеал, ја затворил тетратката, ја оставил на масата и станал: се прешетал низ канецларијата, потоа застанал пред Ристета, му ја ставил раката на рамо и му рекол: Во времето кô се ѕидаше црквата, во 1895 година, јас бев учител во Потковицата и го водев списокот на сите кои даваа пари за ѕидање на црквата.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Во заоставштината на Големиот Мајстор на Играта се најдени неколку тетратки во кои тој, по свој обичај, си забележувал попатни размислувања.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Само — фрпа, фрпа — ми прават прстите, како да прелистувам тетратка.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Во собата на црковната куќарка во која живееше, заедно со него дење и ноќе живееја испреплетени мирисина едно минато, билни мелеми за војувачи, стопен восок, катран. околу него без расфрелени стуткани листови од некаква стара тетратка - обвинуваше, не можеше да објасни зошто.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
- Ти си го напишал самиот. Еве го нашиот роман, во оваа твоја тетратка.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Испишав јас половина тетратка со впечатоци од мојот одмор во детското летувалиште во Тиват.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Отидов во мојата соба и ѝ ја подадов дебелата тетратка со сини корици.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Попот се потпрел со широкиот грб на дрво и извадил од шарена селска торба полна со обезличени книги и маслени тетратки боцкава топка.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
„Тврдоглав е. Нејќе ништо да рече: чија е тетраткава, кои се учениците што се запишале под разни имиња.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Подоцна ѝ крадеше тетратки, моливи, гуми, боици, острачиња, цртанки. Јадеше шлаканици, но ништо не помагаше.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
