топук (м.)
Ама сто пати сум ти рекол, отворај очи кога ми обуваш чевли, фати ги убаво, со дикат, за топуци, а ти, трап, одозгора! Тоа ли е ред?
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ТЕОДОС: Убаво, не само отспреди. И топуците.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Петко имаше црвен шал околу шијата и стари женски чевли со високи топуци.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Не знаат но виѓаваат: на паднатиот Тони долната вилица му се откачува и морничаво закрцкува под топукот на еден од нив двајца.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Гавранот, војнички удри со високите топуци на новите чевли и го подаде шишето.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Арсо одеше прв, по него Глигор, се сопинаше во неговите топуци, сакајќи да го избегне топлото збивтање на полицаецот што му удираше в тил.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Сапуницата му се сушеше на лицето - еве го, сипаничав воденичар! - само нешто во него е темно: попот се нишаше по својата сенка додека помеѓу кусите ногавици и чевлите со излижани топуци блескаше голо и бело месо.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Некој со топук се обидел да го здроби недоречениот стих на Мевлана. Попусто до проклетство. Забите уште повеќе се разголеле.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Кога чекори гази кроце како на високи топуци.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Немој бе, Топук! Немој!
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Ќе носам свилени чорапи и чевли со високи топуци.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Е, кога Голем Тодор и тајфата музичари и песнопојци ја испеале првата песна под прозорецот на Рајна, пресреќна таа и на чардакот ги поканила, ги нагостила, па дури и новите чевли си ги клала и прошетала на топуци пред нив.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
По латински една белузлава женичка, малечка, топчеста, дебелка, како да се губи меѓу клупите и покрај високите топуци.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
- Да ти кажам нешто. Овие топуци што ги гледаш на масава имаат шетано до Кина ама немаат вкусено прилепски ширден.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Работното место налагаше Гоше да користи огнено оружје, но испитувањата на службите покажаа дека засега “тоа прашање е отворено” (“нагласено темпераментен до благо непресметлив”, стоеше во специјалистичкиот наод на службите), па на располагање имаше секира со кратка рачка, со остро сечило и со наназад силно издаден тупук.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
