тркалезен (прид.)
Од фирмата Класна лотарија во нас гледаше и се смееше жолто лице, безгрижно и тркалесто како портокал.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Беше црн како млад гавран, со мала, тркалезна глава и со очи темни и невесели.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Тие се румени и тркалести во лицата, со модри, длабоки очи.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Таква убавица има - густи веѓи, јадри очи, румени, тркалезни образи.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
„Добредошле“, рече со туѓ глас и виде дека се гледа од мало тркалезно стакло.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
И упорно и дрско го гледаше човекот со рапаво лице чиишто најадрени и тркалезни очи блескаа сурово, набабрените усни на јужњак се оптегнуваа во покровителствен смев.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Јадар и плеќест, неговата тркалезна глава беше обрастена со бујно навиткана коса која му се мешаше со исто така бујната брада. Усните му беа набабрени и напукнати.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Си ја провлекува раката на подот, ги напипува тркалезните студени топки. Има уште дванаесет. Чувај се сатано!
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Кога ѝ ја скина долгата рачка, црешата стана тркалезна црвена џамлија, поубава од сите што ги беше видел дотогаш.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Тој беше со тркалесто лице и црни завиткани мустаќи.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Брадата почна да ја бричи, а неговото тркалесто лице го красеше бујна костенлива коса.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Набргу остана само средишниот, тркалезен дел, сиот исплетен со ситни боцки.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Таа е тркалезна, а седиштата во неа се подвижни и поставени во круг.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Ако ја погледнеш одоздола, добиваш претстава дека со раце можеш да ја прегрнеш, но штом во неа ќе влезеш, ти се чини дека си во некоја голема , тркалезна хала.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Малку повеќе се задржав над оваа карта и веднаш се пренесов во Версајскиот дворец, кај онаа тркалезна маса на која што, со потпишувањето на Версајскиот договор, по првата светска војна Македонија е распарчена.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
А тоа Јован Акиноски вака го објаснил: Крушата значи живот, зашто крушата има облик на земја, то ест зашто земјава не е тркалезна ни рамна, како што учат едни или како што учат други, туку има облик на грлеста круша, па кога ќе падне крушата на земја, значи крај на животот, значи изедначување на животот на земјата - од земја јеси и земја се сторуваш.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Од каде доаѓа, не знам, Знам оти по мене доаѓа, Знам оти во мене пропаѓа Со капките, стапките Ангелски, може Господови, Небесни плодови, тркалезни Мазни, немирни, проѕирни Сочни плодови. Господови.
„Сонети“
од Михаил Ренџов
(1987)
„Таксени марки на молба и печат, тркалезен или триаголен, сеедно.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Обли, тркалезни, јадри зборови, вели, долгите и тенки зборови брзо се сушат. Кратки зборови.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Едниот беше тркалест и со дупка во средината, сосема обичен, ама другиот беше најчудниот камен што сум го видел: И тој беше долгнавест и тркалезен, ама предната страна имаше лик на човек, тркалезен ама со очите над веѓите.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
