тркалце (ср.)
Затоа пред собраните зеници прскаа жолти тркалца, затоа устата однатре му ја збираше горчината на сите испушени цигари во тој ден.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Во мене нема ниту еден извалкан лист, а сите линии и тркалца се испишани внимателно.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Еве, како загубив уште еден лист: момчето што седи до моето девојче ме зграпчи и го стутка листот со малечки тркалца.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
На моите листови се редеа: исправени малечки тркалца, големи тркалца и што ти не! Се редеа и моите незгоди.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
- Ајде сега нацртај тркалца, тркалца... многу тркалца.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
И Зоки пак се завртува кон ѕидот и со своето јагленче црта многу, многу тркалца.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Се вртиме околу него и гледаме: едното крило е здробено и расфрлено наоколу: опашот е преполовен и искривен како рог; предницата личи на железно буре без капак и изрешетено како решето; од внатрешната страна, над седиштето, кое сѐ уште мирисаше на запалени кожи и гума, светкаа неколку искршени тркалца од стакло и се гледаа стрелки на некакви часовници ...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Со здравје ... Влажното тркалце на лицево не го избришав.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Му штрака со нив и гледа да му земе што повеќе „тркалца“.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Низ тркалцето што го направи со дланката убаво можеше да види како прелетуваат не снегулки, туку бели партали.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Лефтерија внесува една тепсија полна со риби, Околу рибите тркалцина од пресечени лимуни, грејат како месечина.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Безброј тркалца ми се вртат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И сѐ некои тркалца ми се вртат пред очиве.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
јас сум до тебе, ми вели тој, јас цело време стојам до тебе, ми вели, ами оти не ме браниш од галебиве, му велам, нема со што, ми вели Горачинов, гледаш дека ми се зафатени рацеве, и после како да сме гувееле пред сонцето паднато во водата, се наведнуваме небаре пред свекор, пред свекрва, што се вели, а водата светка, си потфрла тркалца од бела пена, како ситни пари да сум пуштила, да сум фрлила во водата и парите ги собираат плипот деца, а после не биле деца, туку јато риби, изрипуваат нагоре, им светнуваат белите мешиња над водата и тогаш од бродот ми паѓа Горачинов, се провира и ми се губи ко јагула меѓу рибите, јас викам по него, но гласот нерастурен ми се враќа назад; се враќам и јас од сонот,
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
„Зинати, небаре не виделе пушач. Учете! Еве, вака: да си маж, вистински маж...“ се обиде да испувка тркалца, ама не му успеа. „Татко ми може“, рече Ташко.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Ама ја прифатив нејзината шега: „Растам“, реков, „ќе дојде колце на тркалце и тебе ќе те надраснам!“
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Малата градина забрмче со своите скриени, чувствителни тркалца и се придвижи; малите човечиња одеа низ шумата, трчаа преку сончевите лединки, облечени во убаво, сјајно крзно, а среде ситните дрвја лебдеа кусите делови на песната од височините и блескавите, модри и жолти бои што летаа. 35
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Вкупните хемиски податоци, грижливо присобрани, им се додаваа на сѐ поголемите низи од бројки што чекаа на конечната обработка помеѓу забревтаните тркалца и шепотливите цилиндри.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
До ковчегот, водарник со леѓен за миење и казанче за вода обесено над него со мало славинче; стомна, ѓум, матарка што татко му во свое време ја донесе од на фронт, целата исчукана од влечкање по ровови, а потоа и овде од носење по полето и планината; тепсија на која сјајот ѝ потемнал и ги покрил арапските шари на неа; над водарникот обесено парче огледало како месечинана на погибеж, прекриено со прашина и слепо; на спротивниот крај од креветот, ниска, правоаголна печка со четири нозе од кои едната е окуцана и потпрена со тула, со две тркалца на неа, - гусани обрачи што се вадат при готвење, и целата 'рѓосана; на неа оставено газиено кандилце како на гроб; на дрвената кукалка во ќошето обесена гајдата од татко му, провисната со писката и брмчалото надолу, како обесена овца; останата по смртта негова за да му го чува последниот дуеж во неа, неговата душа.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Краток фустан или расцепена капа, бајат леб, брод на тркалца, сѐ на авијација, тоа е едно те исто!
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
